Η πτώχευση δεν απομακρύνεται
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2010-02-12 12:47:00 Timestamp ID : 1265978820
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το πανύψηλο δημόσιο χρέος της, σε συνδυασμό με ένα κοστοβόρο δημόσιο και μία τείνουσα προς την παραλυσία παραγωγική μηχανή.
Εάν η χώρα μας δεν ήταν στην ΟΝΕ η στάση πληρωμών και η πτώχευσή της θα είχαν επέλθει ήδη από καιρό. Η συμμετοχή μας στο ευρώ δυσχεραίνει ίσως την λογιστική πτώχευσή μας, υποχρεώνει την Ευρωπαϊκή τρόικα να βάλει πλάτες στη χώρα μας, όμως μην τρέφουμε αυταπάτες, δεν σιγουρεύει ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε. Την χρεοκοπία της χώρας μας αποσοβεί μόνο η ανάπτυξη, η δραστική μείωση δαπανών του δημόσιου τομέα και η τοποθέτηση στόχων ώστε σε ορίζοντα ορατό πάταξη φοροδιαφυγής, διαφθοράς και διαπλοκής.
Το μέλλον όμως είναι ζοφερό, γιατί ανάπτυξη ούτε καν σχεδιάζεται από τη σημερινή κυβέρνηση, μείωση δαπανών δεν γίνεται γιατί κάθε αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν τολμάει να αναλάβει το κόστος ενός τέτοιου προγράμματος, η δε πάταξη φοροδιαφυγής, διαφθοράς και διαπλοκής προϋποθέτει βούληση που σήμερα δεν υπάρχει. Άρα, η όποια παράταση και το όποιο οξυγόνο προσφέρει η Ε.Ε. στην Ελλάδα, η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ πιστεύει ότι θα πάνε χαμένα και τελικά δεν θα αποφύγουμε την πτώχευση, αφού οι δυσμενείς παράγοντες για την οικονομία μας συνεχώς θα εντείνονται.
Ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με αυτή την παράλυτη κρατική μηχανή και την μετριοκρατία και κομματοκρατία που βασιλεύουν παντού.
Καμία σοβαρή επένδυση δεν γίνεται πάνω σε ασαφές και συνεχώς μεταλλασσόμενο θεσμικό πλαίσιο και όταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί λαδώνονται. Από το σύνολο των εγκριθέντων τα τελευταία χρόνια φακέλων για νέες επενδύσεις –οι οποίες μάλιστα εντάσσονταν σε προγράμματα εθνικής και κοινοτικής επιδότησης –μικρό ποσοστό ολοκληρώθηκε και ακόμη μικρότερο δημιούργησε μονάδες που παράγουν στη χώρα μας.
Το μεγάλο ποσοστό απωλειών οφείλεται σε κομματικές προτιμήσεις, λαδώματα, επιδίωξη υπερτιμολογήσεων προς αποκόμιση άμεσου οφέλους και άστοχων κινήσεων.
Η χώρα μας έτσι καθυστερεί, όταν άλλες χώρες δίνουν αγώνα προσαρμογής και ανάπτυξης.
Αλλά και στο ζήτημα της δραστικής μείωσης δαπανών είναι αδύνατο να έχουμε αποτέλεσμα, αν δεν αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας.
Είναι αδύνατο κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία που εδραιώθηκαν επί χρόνια στην εξουσία, διορίζοντας παράνομα αργόμισθους στο δημόσιο, δίνοντας ανεξέλεγκτα προνόμια σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, κτίζοντας κομματικούς μηχανισμούς αργόσχολων και ηθικά αφερέγγυων ανθρώπων, είναι αδύνατο λοιπόν τώρα να πάρουν το φραγγέλιο της κάθαρσης και των τεράστιων αλλαγών που πρέπει να γίνουν.
Κάποιος επιτέλους πρέπει να ρωτήσει το Γιώργο Παπανδρέου, που τώρα λέει αυτά που λέει, πώς αισθανόταν όταν όντας υπουργός στις κυβερνήσεις του πατέρα του και του κ. Σημίτη, έβλεπε μπροστά του τόσες προσλήψεις, τόσα σκάνδαλα, τόσες ατασθαλίες. Τότε δεν γνώριζε πού θα οδηγούσαν όλα αυτά ;
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ επιμένει στη συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης, αφού έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι όσο αγαθές προθέσεις και αν έχει ο Γιώργος Παπανδρέου, το βεβαρημένο παρελθόν του ίδιου και του κόμματός του αχρηστεύει και ακυρώνει κάθε προοπτική επιτυχίας του στην πρωθυπουργία. Αφού λοιπόν η παρουσία του στη θέση αυτή μόνο ζημιά μπορεί να κάνει, οφείλει να αποχωρήσει αμέσως προς σχηματισμό κυβέρνησης προσωπικοτήτων που μπορεί να είναι πιο αξιόπιστη μέσα και έξω από την Ελλάδα.
Όσες προσπάθειες και αν γίνουν στη χώρα μας –υπό το παρόν πολιτικό σκηνικό– για ανάνηψη της οικονομίας θα είναι μάταιες, η πτώχευση παραμένει ως ο μόνος σοβαρός εφιάλτης. Ωστόσο με υπέρβαση, με αλλαγή του τοπίου, με δημιουργία νέων κομμάτων από τα δύο μεγάλα και με λειτουργία της δημοκρατίας πάνω σε ευρωπαϊκές προδιαγραφές ισοπολιτείας και διαφάνειας, θα μπορούσε να φθάσουμε στην αναγέννηση και ανάσταση της κοινωνίας μας. Για αυτά τα πράγματα μάχεται επί χρόνια η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, αλλά στη βουλή εισέρχονται τυχοδιώκτες, άχρηστοι και αγράμματοι, γιατί έχουν το μαύρο χρήμα και τη στήριξη των διαπλεκομένων ΜΜΕ.