Αναζητούν ιδιότυπη ασυλία
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2010-05-14 12:08:00 Timestamp ID : 1273838880
Ο τρόπος με τον οποίο στράφηκαν όλα τα κόμματα της βουλής κατά του προέδρου του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλου για τις δηλώσεις του ενώπιον της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, σύμφωνα με τις οποίες όλα τα κόμματα μετά το 1974 συνενέχονται για την πελατειακή σχέση που ανάπτυξαν με τους πολίτες και εξ αιτίας της οποίας κυρίως φθάσαμε στη πτώχευση της οικονομίας, φανερώνει ότι οι πολιτικοί όλων των κομμάτων συμμαχούν για να σώσουν την προίκα τους και κάτι ακόμη χειρότερο, δημιουργούν ένα ιδιότυπο πέπλο ασυλίας απαγορεύοντας να μιλάνε όσοι τους ασκούν κριτική.
Πολλές φορές αυτά που έχουν πει εκπρόσωποι των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, έχουν δόση υπερβολής ή πρόδηλα εξυπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης τους, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ έχει καυτηριάσει τις ενέργειές τους. Όμως τη φορά αυτή ο κ. Δασκαλόπουλος είπε όλη την αλήθεια, είπε αυτό που ψιθυρίζει όλη η Ελλάδα, συνεπώς εμείς συμφωνούμε με τα λεγόμενά του και καταδικάζουμε όλες τις πτέρυγες της βουλής, που σε μία πανικόβλητη προσπάθεια να «σώσουν» την τρωμένη και πληγωμένη αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου εξ αιτίας του 36χρονου κατήφορού τους, κατέφυγαν σε ομαδικά πυρά κατά κάποιου που απλά είπε την αλήθεια.
Το τραγικό βέβαια της υπόθεσης είναι, ότι οι διάφοροι «Δασκαλόπουλοι» έπρεπε αυτά που οψίμως λένε τώρα, να τα είχαν πει πολύ νωρίτερα μήπως ταρακουνούσαν το έλος, όμως στα 36 χρόνια της πορείας προς τη πτώχευση, κολακευόμενοι από την εκάστοτε εξουσία σιωπούσαν ένοχα. Άκουγαν όλοι αυτοί οι κύριοι το Βασίλη Λεβέντη που φώναζε, που ζητούσε να σταματήσουν τα ρουσφέτια, οι αργομισθίες, να υπάρξει έλεγχος στις κρατικές δαπάνες, αξιοκρατία στις πολύ πιο περιορισμένες προσλήψεις που όφειλαν να γίνονται, όμως επί τόσα χρόνια κανένας δεν έβρισκε το θάρρος να στηρίξει το Βασίλη Λεβέντη, ή έστω το δίκαιο που η φωνή του εξέφραζε.
Έτσι φθάσαμε στο τραγικό σημερινό σημείο οι πολιτικοί της φαυλότητας και της πτώχευσης να ενώνονται σε μία επιχείρηση αυτοσυντήρησής τους σε βάρος της κοινωνίας
Είδαμε επίσης τα κόμματα υποκριτικά να αποφεύγουν να στηρίξουν την πρόταση του κ. Παπούλια να γίνουν οι βουλευτές διακόσιοι. Υπό διάφορες προφάσεις επιχειρούν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και τον αριθμό των βουλευτών στους τριακόσιους, ενώ έχουν το θράσος να ζητούν θυσίες από συμπολίτες μας των κατωτέρων ορίων διαβίωσης. Υπέπεσαν επίσης όλες οι πτέρυγες της βουλής στο ατόπημα της υπεράσπισης των προνομίων των υπαλλήλων της βουλής, υπαλλήλων που το πλείστον είναι αργόμισθοι και με συγγενική σχέση με τους βουλευτές. Το ποτήρι μετά όλα αυτά ξεχειλίζει, η λαϊκή οργή είναι δεδομένη, η πολιτική ζωή έγινε κλειστό κλαμπ συγκεκριμένων οικογενειών, η δυσοσμία της δημόσιας ζωής μας υπερέβη τα όρια της χώρας μας, όλος ο κόσμος μιλάει για την Ελλάδα, τη χώρα που συγκεκριμένες οικογένειες οδήγησαν στη πτώχευση και φυλακή δεν πήγε ποτέ κανένας.
Τώρα πρέπει να γίνει η μεγάλη ρήξη με τις αρρωστημένες νοοτροπίες, τώρα πρέπει οι λίγοι έστω βουλευτές που διαφέρουν και έχουν – υποτίθεται – φιλότιμο επάνω τους, να κάνουν την επανάστασή τους και να παύσουν να είναι ζόμπι και φερέφωνα αυταρχικών ηγεσιών. Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ είκοσι χρόνια φωνάζει την αλήθεια, όμως τα σαλόνια και τα συμφέροντα την αφανίζουν και την εξοντώνουν.
Όμως τώρα η λαϊκή οργή είναι φουσκοθαλασσιά, αυτή η μπόρα, η μπόρα του 2010 δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο.