Συνειδητή ενδοτικότητα
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2012-10-10 15:00:00 Timestamp ID : 1349881200
Εκείνο που είναι λυπηρό είναι ότι από το 2009, οπότε έγινε αισθητή η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και το άμεσο ενδεχόμενο άτακτης πτώχευσης και αποβολής μας από το ευρώ, όλες οι κυβερνήσεις της χώρας μας ακολούθησαν εσφαλμένη τακτική για την επιδιωκόμενη μείωση του ελλείμματος.
Αντί να κόψουν σπατάλες και υπερβολές στις κρατικές δαπάνες (πολυθεσία, διπλές και τριπλές συντάξεις, χρήματα κομμάτων και Μ.Κ.Ο., απόλυση από τη βουλή των 1700 διορισμένων συγγενών βουλευτών, επιστροφή των 12 χιλιάδων αποσπασμένων στις υπηρεσίες του δημοσίου που ανήκουν οργανικά, απαγόρευση στους συνταξιούχους που παίρνουν σύνταξη άνω των χιλίων ευρώ το μήνα να εργάζονται) ώστε το κακόφημο πολιτικό σύστημά μας να ανακτήσει σε κάποιο βαθμό την τρωμένη του αξιοπιστία, άρχισαν να επιτίθενται στην κοινωνία με σειρά αντιλαϊκών μέτρων (κόψιμο μεγάλου μέρους μισθών και συντάξεων, χαράτσι μέσω ΔΕΗ στη δομημένη κτηριακή επιφάνεια, αύξηση έμμεσων και άμεσων φόρων, διεθνής δυσφήμιση της χώρας μας για μαζικές υποθέσεις διαφθοράς και φοροδιαφυγής, ανεξέλεγκτη αύξηση του τιμάριθμου, απότομη αναβίβαση των τεκμηρίων διαβίωσης), μέτρα τα οποία συνδυαζόμενα με γενικευμένη ύφεση και παράλυση της αγοράς αύξησαν απρόβλεπτα την ανεργία, δημιούργησαν στο λαό θυμό και εκδίκηση και οδήγησαν στις δίδυμες εκλογές της 6ης Μαΐου και 17ης Ιουνίου, όπου ψηφίστηκαν (αν είναι δυνατό) σοφιστές, φασίστες και οι ίδιοι που μας έφεραν την πτώχευση.
Στην ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ μελετάμε το ερώτημα, κατά πόσον η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και η τωρινή των (Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη) ενέργησαν ανόητα ακολουθώντας αντιλαϊκή τακτική, που ούτε το έλλειμμα το ετήσιο μειώνει, ούτε την πτώχευση αποσοβεί, ή κατά πόσο συνειδητά οδηγούν το λαό μας σε ατομική και οικογενειακή πτώχευση, ξεπουλάνε μετά λόγου γνώσεως πάμφθηνα και ανεύθυνα δημόσια γη και περιουσία και όλα τα ανωτέρω στην προσπάθεια τους να σώσουν τα κομματικά μαγαζιά τους και να προστατεύσουν τους κομματικούς τους στρατούς έστω και με τίμημα την πτώχευση της χώρας…
Είναι βέβαιο ότι ο ιστορικός τις μέρες που διανύουμε θα τις καταγράψει με γράμματα μελανά όσο ποτέ άλλοτε, θα μιλήσει για ενδοτική (και ίσως κάτι πολύ χειρότερο) στάση των κ. κ. Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά, θα μιλήσει για ατολμία, διστακτικότητα και υιοθέτηση τρελών πελατειακών νοοτροπιών για τους Κ. Σημίτη και Κώστα Καραμανλή, θα ονομάσει επικίνδυνους σοφιστές τους κ. κ. Τσίπρα και Καμμένο και θα κρίνει την είσοδο στη βουλή νεοναζιστών και όχι κόμματος όπως Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ ως ατόπημα των ψηφοφόρων και ως έλλειψη ηθικών πυλώνων στο ίδιο το εκλογικό μας σώμα.
Όσο και αν στηρίξουν στα λόγια οι Ευρωπαίοι την Ελλάδα (γιατί λεφτά περαιτέρω πολύ δύσκολα θα δώσουν) η κατάληξη μας θα είναι ο γκρεμός αν αγνοήσουμε τις προτάσεις του Βασίλη Λεβέντη, που συνοψίζονται στη φράση «μείωση σπατάλης και υπερβολών της πολιτικής και κοινωνικής ελίτ και ρίψη των βαρών στους έχοντες και κατέχοντες ώστε το έλλειμμα να πέσει στο 3% του ΑΕΠ και η χώρα να φύγει από το μνημόνιο επιστρέφουσα στις αγορές».
Όσο σκεπτόμαστε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς οδηγούν τον τόπο στην πτώχευση για να σώσουν τα προνόμια και τις εύνοιες των κομματικών τους στρατών, τόσο αισθανόμαστε ότι ζούμε το χρονικό μίας τροχιοδρομημένης τραγωδίας.