Καταρρέει το λόμπυ της Δραχμής

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2013-12-23 13:29:00 Timestamp ID : 1387805340

Το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ φανέρωσε τις μεγάλες αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος. Ο μεν κ. Κουβέλης κατάφερε να υπερισχύσει η άποψη, ότι η ΔΗΜΑΡ θα κατέβει μόνη της στις ευρωεκλογές και ότι στην κεντροαριστερά δεν έχει θέση το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ. Κατέγραψε ωστόσο την παρουσία της μία εσωκομματική αντιπολίτευση, που επιθυμεί συμπόρευση με την κίνηση των 58 και το ΠΑΣΟΚ που κρύβεται πίσω της.

Νομίζουμε ότι αμφότερες οι δύο αυτές συνιστώσες της ΔΗΜΑΡ ακολουθούν λάθος δρόμο. Ο μεν κ. Κουβέλης ίσως αποδειχθεί μοιραίος, αν η ΔΗΜΑΡ συρικνωθεί περαιτέρω και δεν εισέλθει στην επόμενη βουλή – πράγμα λίαν πιθανό, η δε εσωκομματική αντιπολίτευση επιζητούσα σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ εγείρει ερωτηματικά γύρω από το ρόλο της, γιατί οι κύριοι εντάχθηκαν στη ΔΗΜΑΡ αφού κατ' ουσία είναι πασοκτζήδες;

Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ πιστεύει, ότι νέο κόμμα κεντροαριστεράς νοείται μόνο αν παραμερίσουν οι παλαίμαχοι, οι αιωνόβιοι της πολιτικής και την ηγετική ομάδα απαρτίσουν νέοι και αν σύγχρονα ξεπερασθούν φθαρμένα ιδεολογικά πρότυπα και γκρεμιστούν καπετανάτα, ομάδες και ομαδούλες και προταθούν νέοι θεσμοί, νέο σύνταγμα, ισοπολιτεία, διαφάνεια, αξιοκρατία, δημοκρατία παντού. Αν ενώσεις (εκλογικά και μόνο υπό μία στέγη) αρρωστημένα κόμματα, το αποτέλεσμα θα είναι πάλι νοσηρό. Αν όμως φτιαχτεί μία νέα κεντροαριστερά, όπου οι παλαιοί αποχωρήσουν και τεθούν οι ανωτέρω προϋποθέσεις, τότε ίσως ξεκινήσει μια νέα μέρα για την Ελλάδα και τη δημοκρατία. Φαίνεται ότι τόσο ο κ. Βενιζέλος, όσο και ο κ. Κουβέλης βλέπουν το εγχείρημα φοβικά όσον αφορά την προσωπική τους τύχη. Μήπως όμως έτσι έχουν την τύχη του αείμνηστου Ζίγδη και κάνουν τα κόμματά τους σφραγίδες;

Ανάλογη κακοδαιμονία βασιλεύει και στο χώρο της κεντροδεξιάς. Σαμαράς, Καμμένος, Χρυσή Αυγή, Καρατζαφέρης, Ζώης, Νικολόπουλος και ένας θεός γνωρίζει πόσοι ακόμη συνθέτουν το παζλ. Κοινό χαρακτηριστικό όλων, ότι βρίζει ο ένας τον άλλο. Χαίρε βάθος αμέτρητον.

Υπάρχει βέβαια και ο ΣΥΡΙΖΑ, το μπουτόν με τις «μαγικές» λύσεις, το μισό του οποίου πιστεύει στο ευρώ, το δε έτερο μισό στη δραχμή. Η εικόνα που δίνουν τα στελέχη του όταν εμφανίζονται στα κανάλια προεξοφλεί, ότι αν η ΔΗΜΑΡ γίνει δύο κόμματα ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει χίλια δύο. Το όνειρο της κυβερνώσας αριστεράς περιέχει μια μεγάλη αντίφαση. Η λέξη κυβερνώσα σημαίνει ισορροπίες, συμπόρευση με την Ευρώπη, συμβιβασμοί και ρεαλισμός. Η λέξη αριστερά σημαίνει λόγια απραγματοποίητα, κουβέντες του αέρα, βολευόμαστε στην αντιπολίτευση, αποφεύγουμε πάση θυσία τις ευθύνες. Πως θα παντρευτούν οι δύο αυτές αντιτιθέμενες λέξεις, οι δύο αυτοί διιστάμενοι κόσμοι, μόνο το κεφάλι του Τσίπρα γνωρίζει…

Γεννάται το ερώτημα, εμείς στην ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ πως νοούμε την Ευρώπη και τη θέση της Ελλάδας σε αυτή; Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ εξ αρχής θεώρησε την Ελλάδα καρδιά της Ευρώπης, η Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη έχει τριτοκοσμικό μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε την Ευρώπη όπως παρουσιάζεται σήμερα, θεωρούμε ωστόσο τρελούς αυτούς που προτείνουν δραχμή και έξοδο από την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι πορεία συνεχών μεταβολών και βελτιώσεων, πορεία που δεν λείπουν αδικίες και δυσάρεστες εποχές.
Η φυγή όμως είναι έγκλημα, η εγκατάλειψη της κοινής προσπάθειας θα αποτελέσει μεγίστη εθνική ήττα. Η πτώχευση της Ελλάδας δεν οφείλεται στην Ευρώπη. Οφείλεται στο ότι, ενώ υπογράψαμε στο Μάαστριχτ για μέγιστο ετήσιο έλλειμμα 3%, οι κυβερνήσεις μας συνειδητά το παραβίασαν. Το λόμπυ της δραχμής είναι ενεργούμενο όσων έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Αυτοί τώρα επιδιώκουν η χώρα μας να γυρίσει στη δραχμή για να πενταπλασιάσουν τα χρήματά τους. Η δραχμή θα έδινε την ευκαιρία να τυπώσουμε επιπλέον χρήμα, όμως το χρήμα αυτό θα ήταν πληθωριστικό, ασήμαντης δηλαδή αγοραστικής δύναμης, τα εισαγόμενα είδη θα ήταν απρόσιτα για τον πολύ λαό, η αναρχία και ο εμφύλιος θα ήταν η κατάληξη.

Αυτοί που προτείνουν δραχμή είναι ή πάμπλουτοι, ή βαρώνοι του μεταπολιτευτικού κύκλου, απευθύνονται δε σε απελπισμένους, ανέργους, το πλείστον μικρής μόρφωσης ανθρώπους, ναυάγια που δημιούργησε με την ανόητη πολιτική της η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Εδώ ακριβώς έγκειται η διαφορά της ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΩΩΝ σε σχέση με τα άλλα κόμματα. Το όχι που λέμε στο λόμπυ της δραχμής και των ευρωσκεπτικιστών, δεν σημαίνει ναι στην κυβέρνηση Σαμαρά, την οποία θεωρούμε επικίνδυνη και ζητούμε την παραίτησή της. Εμείς πιστεύουμε ότι το 2009 μπορούσαμε να μην μπούμε στο μνημόνιο και τώρα μπορούμε να βγούμε από το μνημόνιο και το ΔΝΤ, αν υιοθετηθεί το από 9 σημεία πρόγραμμά μας.
Δεν υπάρχει δηλαδή μόνο ο δρόμος της τρέλας των δραχμιστών, ούτε μόνο ο δρόμος του ναι σε όλα της σημερινής κυβέρνησης. Υπάρχει ο δικός μας δρόμος της ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, που σημαίνει αφαίρεση των προνομίων της ελίτ εντός Ελλάδας και συνεννόηση με τους ευρωπαίους για το βιώσιμο του χρέους, την μετάθεση αποπληρωμής του, τη μείωση των επιτοκίων και την ανάπτυξη με ευρωπαϊκής προέλευσης επενδύσεις.

Η νέα γενιά γνωρίζει μέχρι σήμερα το μοντέλο Τσίπρα και το μοντέλο Σαμαρά, με τα οποία η χώρα μας ματαιοπονεί και μαθηματικά οδεύει προς την άτακτη πτώχευση. Αξίζει να μάθει το δρόμο που προτείνει ο Βασίλης Λεβέντης, είναι ο δρόμος που ξαναγεννά την ελπίδα και θέτει τις βάσεις για μια αξιοπρεπή, δημοκρατική και ευρωπαϊκή Ελλάδα. Το να μας φταίνε για όλα οι ξένοι και εμείς σαν λαός να μην φταίμε σε τίποτε, μήπως είναι δειλία και έλλειψη αυτοκριτικής;

Εσείς οι νέοι κοιτάχτε όλους αυτούς που στα κανάλια παριστάνουν ότι πονάνε τους φτωχούς, τους άνεργους, τους άστεγους, τους δυστυχισμένους. Οι φάτσες όλων αυτών δεν ήταν στο φαγοπότι της μεταπολίτευσης; Όλοι τους λοιπόν ήταν πραιτωριανοί και έτρωγαν και έπιναν. Είστε τόσο ανόητοι να τους εμπιστεύεστε;