2014-04-14 06:22:00

Ασέβεια στη μνήμη του Πλαστήρα

By antidiaploki
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2014-04-14 06:22:00 Timestamp ID : 1397456520

Κύριε Πρόεδρε,

Σας παραθέτω πιο κάτω ένα κατάπτυστο και ανιστόρητο κείμενο «φιλοτεχνημένο»  από τον κ. Γούδη που δημοσιεύτηκε μόλις στην ιστοσελίδα του "Μακελειό".

Ο κύριος αυτός, εκτός του ότι στρέφεται εναντίον σας με σαφή ειρωνική διάθεση, επιχειρεί επιπλέον, μεταχειριζόμενος τις πρακτικές των αρχηγών του (δηλαδή τον Γκεμπελισμό και τη διαστρέβλωση της αλήθειας) να βγάλει σκάρτο ακόμη και τον Πλαστήρα.

Βασιζόμενος σε μια επιστολή που φέρεται να συνέγραψε ο Πλαστήρας με αποδέκτη τον φίλο του Κομνηνό Πυρομάγλου και δημοσιεύτηκε στην δεξιάς ιδεολογικής χροιάς εφημερίδα «Καθημερινή» μόλις προ μερικών ετών, επιχειρεί να αποδομήσει την προσωπικότητα του «Μαύρου Καβαλάρη» και να σπιλώσει τη μνήμη του.  Με βάση την επιστολή λοιπόν αυτή, η οποία ανασύρθηκε υποτίθεται πρόσφατα από το αρχείο του Ναπολέοντος Ζέρβα, προσπαθεί να μας αποδείξει ότι ο μεγάλος στρατάρχης είχε φιλοναζιστικές πεποιθήσεις και τασσόταν υπέρ της συνεργασίας της Ελλάδος με τις δυνάμεις του Άξονα.

Αν και δεν είναι φρόνιμο, νομίζω, να ασχολούμαστε με γκεμπελίσκους της κακιάς ώρας που δηλώνουν μάλιστα καθηγητάδες, θέλοντας να ρίξω φως στην υπόθεση, θα παραθέσω μόνο ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Εθνική Αντίσταση και κοινωνική Επανάσταση» ενός ανθρώπου που γνώριζε όσο κανένας άλλος τον ίδιο τον Ζέρβα και τα του ΕΔΕΣ εκ των έσω, του Ηρακλή Πετιμεζά.

Ο Πετιμεζάς λοιπόν γράφει στο βιβλίο του:

« Όταν οι περισσότεροι ακούνε το όνομα Ναπολέων Ζέρβας αυτομάτως τον ταυτίζουνε με τον ΕΔΕΣ και τον θεωρούν ως ιδρυτή και αρχηγό της συγκεκριμένης οργάνωσης.

Η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ήταν ότι ο Ζέρβας ήταν ο αρχηγός του αντάρτικου του ΕΔΕΣ, που από ένα σημείο και μετά έφερε την τυπική επωνυμία Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών (ΕΟΕΑ). Ο λόγος της μετονομασίας ήταν για να μην ταυτίζονται οι αντάρτικες ομάδες του Ζέρβα με την πολιτική οργάνωση του ΕΔΕΣ Αθηνών που απ΄τις αρχές του 1943 και μετά ταλανιζόταν από εσωτερικές διενέξεις που οδήγησαν στην διάσπασή της και την αποκήρυξη του λεγόμενου στασιαστικού ΕΔΕΣ απ΄τον Ζέρβα. Ουσιαστικά όμως οι αντάρτες του Ζέρβα εθεωρούντο στρατιωτικό σκέλος του ΕΔΕΣ.

Τυπικά, όμως ο αρχηγός του ΕΔΕΣ δεν ήταν ο Ζέρβας. Τυπικό αρχηγός του ΕΔΕΣ ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας. Αυτό αναφερόταν ρητώς στο καταστατικό του ΕΔΕΣ που δημοσιεύτηκε στον παράνομο τύπο της εποχής στις 9 Σεπτεμβρίου 1941, και έφερε την υπογραφή των Ζέρβα, Σπάη και Σταματόπουλου.

Η ανάθεση της αρχηγίας του ΕΔΕΣ απ΄τον Ζέρβα στον Πλαστήρα προκαλεί έκπληξη για δύο λόγους:

– Ο Πλαστήρας ήταν απών. Βρισκόταν στην Γαλλία και δεν είχε καμμία επαφή με την Ελλάδα, ούτε βέβαια γνώριζε ότι κάποιοι τον αναγόρευσαν σε αρχηγό αντιστασιακής οργάνωσης!

– Οι σχέσεις Ζέρβα-Πλαστήρα δεν ήταν ποτέ καλές. Κάθε άλλο. Ο Πλαστήρας αντιπαθούσε τον Ζέρβα, ενώ και ο δεύτερος τον είχε καταδιώξει επί δικτατορίας Πάγκαλου.

Ξαφνικά όμως μες στην Κατοχή εμφανίζεται ο Ζέρβας ουσιαστικά ως εκπρόσωπος του Πλαστήρα! Αυτό ο Ζέρβας δεν το έκανε κατά τύχη, ούτε έχασε τα λογικά του. Απλά με την προβολή του ονόματος του Πλαστήρα ως αρχηγού του ΕΔΕΣ κατάφερε να αποκτήσει ερείσματα στους απότακτους (λόγω του κινήματος του 1935) βενιζελικούς αξιωματικούς που ήταν στην πλειοψηφία τους φιλο-πλαστηρικοί. Αυτό το κατάφερε. Παράλληλα, και επειδή το όνομα του Πλαστήρα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στους προσφυγικούς πληθυσμούς, ευελπιστούσε να αποκτήσει ο ΕΔΕΣ λαϊκό έρεισμα στις συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Αυτό δεν κατέστη εφικτό λόγω των εσωτερικών προβλημάτων του ΕΔΕΣ Αθηνών, και της αποτελεσματικότερης κομμουνιστικής προπαγάνδας.

Έτσι ο Ζέρβας κατάφερε -όχι για πολύ-να θεωρείται ουσιαστικά ο εκπρόσωπος του δημοφιλούς Πλαστήρα στην Ελλάδα, και να συσπειρώσει δίπλα του πολλούς πλαστηρικούς. Άλλοι βέβαια, όπως οι Σοφούλης και Γονατάς τον έβλεπαν με δυσπιστία.

Λίγες εβδομάδες μετά την δημοσίευση του καταστατικού του ΕΔΕΣ, κατέφτασε στην Αθήνα απ΄την Γαλλία όπου ήταν με τον Πλαστήρα, ο Κομνηνός Πυρομάγλου. Μέσω πλαστηρικών κύκλων έρχεται σε επαφή με τον Ζέρβα. Ο Ζέρβας αφού συναντήθηκε μαζί του και συμφώνησαν να συνεργαστούν, άφησε να διαρρεύσει ότι ο Πυρομάγλου έφερε μαζί του επιστολή του Πλαστήρα που εξουσιοδοτεί τον Ζέρβα να τον εκπροσωπεί στην Ελλάδα.

Τέτοια επιστολή δεν υπήρχε. Ο Πυρομάγλου είχε πάνω του επιστολές του Πλαστήρα, αλλά δεν είχε κανένα σχετικό πληρεξούσιο. Επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα του Ζέρβα προκειμένου να γίνει αποδεκτός σαν ηγέτης των πλαστηρικών στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο Πλαστήρας έστειλε δύο χρόνια μετά, ένα γράμμα στον Γονατά (εκ των υπευθύνων της διάσπασης του ΕΔΕΣ Αθηνών) με τον οποίο τον εξουσιοδοτούσε να είναι ο εκπρόσωπός του στην Ελλάδα.

Παρά τα παραπάνω τεχνάσματα του Ζέρβα, μετά την έξοδό του στο αντάρτικο τον Ιούλιο του 1942 τα εσωτερικά προβλήματα του ΕΔΕΣ βγήκαν στην επιφάνεια με τα γνωστά αποτελέσματα. Απείλησαν μάλιστα ακόμα και τον αντάρτικο αγώνα του Ζέρβα, αλλά εκείνος απεδείχθη πολύ έξυπνος για να την πατήσει. Η ουσία είναι ότι με την προβολή του Πλαστήρα πέτυχε, προσωρινά έστω κάποια σημαντικά οφέλη.

Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν σε κάποιον ως απρεπής και ανειλικρινής στάση εκ μέρους του Ζέρβα. Μπορεί και να είναι. Την εποχή εκείνη όμως δεν υπήρχε το παραμικρό περιθώριο για ιπποτισμούς και επιδείξεις ειλικρίνειας. Όποιος πήγαινε με το σταυρό στο χέρι, ήταν χαμένος από χέρι. Ο Ζέρβας το κατάλαβε εγκαίρως αυτό, γι’αυτό και βγήκε νικητής.»

Το παραπάνω απόσπασμα δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Ζέρβας προσπάθησε επανειλημμένως να καπηλευτεί την εγχώρια δημοφιλία του Πλαστήρα για ίδιον όφελος. Μάλιστα γι’ αυτό το σκοπό, φαίνεται εξόχως πιθανό να είχε χαλκεύσει επιστολές με φερόμενο ως συγγραφέα τον Πλαστήρα και με αποδέκτη τον ίδιο τον εαυτό του. Εξάλλου, το αρχείο του Ζέρβα -ούτως η άλλως-  από μόνο του δεν αποτελεί ιστορικό τεκμήριο όπως φυσικά δε μπορεί να φαντάζει αξιόπιστο ούτε το ίδιο το γεγονός της ανάσυρσης της επίμαχης επιστολής από αυτό το αρχείο μισόν αιώνα αργότερα…

Εν κατακλείδι, και για να επιστρέψω στα του κ. Γούδη και της εκλεκτής του ομήγυρης,  δε θεωρώ πως έχετε σαν αρχηγός δημοκρατικού κόμματος θέση σε πάνελ με τέτοια ακροδεξιά υποκείμενα, τα οποία παραχαράσσουν στυγνά την ιστορία κατά το δοκούν, σπιλώνουν προσωπικότητες και ιστορικές μνήμες, κατασκευάζουν γεγονότα ενώ δε διστάζουν να καθαγιάσουν με φτηνή προπαγάνδα τη χούντα ή το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Όλοι αυτοί με περισσή κομπορρημοσύνη διαφημίζουν το ανύπαρκτο γνωσιακό τους υπόβαθρο και παρασύρουν τις μάζες των ανοήτων, προτάσσοντας την ελλειμματική τους «ελλογιμότητα» περίπου ως συμπαντικό κεκτημένο.

Λυπάμαι δε πραγματικά γι’ αυτόν τον Χίο, που στον βωμό της τηλεθέασης έχει καταντήσει την εκπομπή του σε βήμα και άμβωνα του κάθε ακροφασίστα κήρυκα. Επόμενο λοιπόν είναι καλύτερους τηλεθεατές από τον «κρασοπατέρα» που τηλεφώνησε για να σας υβρίσει, να αδυνατεί να έχει. Έναν κρασοπατέρα, ο οποίος σημειωτέον είχε καλέσει πριν μερικούς μήνες πάλι στη συγκεκριμένη εκπομπή και εκστόμιζε ανείπωτους χαρακτηρισμούς προς τον καλεσμένο τότε κ. Βαλλιανάτο  ενώ οι παρευρισκόμενοι και ο ίδιος ο κ Χίος χασκογελούσαν. Προφανώς, πρόκειται για γνωστό και σεσημασμένο «μακελάρη» θαμώνα της εκπομπής αυτής.

Τέλος, θα δημοσιευόταν, αναρωτιέμαι, με την ίδια ευκολία που δημοσιεύτηκε στο εν λόγω σαιτ η φαρσωδία που συνέγραψε ο κ. Γούδης και μας ευθύμησε, μια πιθανή δική σας απάντηση; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω σφόδρα.

Και μία συμβουλή προς όλους αυτούς ως επιμύθιο:
Καλόν είναι πριν μιλήσουν ξανά για τον Νικόλαο Πλαστήρα, να έχουν πλύνει πρώτα καλά το στόμα τους με ροδόσταμο.
Για την ιστορία, παραθέτουμε την ανάρτηση του κ. Γούδη :

ΛΕΒΕΝΤΗΣ Ο… ΛΕΒΕΝΤΗΣ

Και μέσα στον άγριο χαμό, μας προέκυψε τις προάλλες και μια ιλαροτραγική τηλεοπτική παρουσία στο «Μακελειό» του Στέφανο Χίου… ο λεβέντης πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων…  Βασίλης Λεβέντης. Λάβρος ο Λεβέντης για όλους τους «μη δημοκρατικούς Έλληνες», τους «ναζιστές» χρυσαυγίτες που χαιρετούν «έτσι» (μιμούμενος εξωγλωσσικά πως χαιρετούσαν οι ναζί), λάβρος και με τον Νίκο Μιχαλολιάκο, με τον οποίο φτιάξανε μαζί τα κόμματά τους, δηλαδή, όπως επεξήγησε στη συνέχεια, την ίδια χρονική περίοδο, και είχανε μάλιστα μέχρι πρότινος και τα ίδια ποσοστά, λάβρος και με τους Έλληνες πολίτες γιατί ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές τον Μιχαλολιάκο, ενώ το δικό του το κόμμα το έστειλαν στον πάτο του πολιτικού «κάδου απορριμμάτων», λάβρος με τον Καρατζαφέρη, λάβρος με τους Ουκρανούς νεοναζί και τους γκρίζους λύκους των Τούρκων που είναι όλοι τους το ίδιο πράγμα με τους χρυσαυγίτες, λάβρος και με το λαβράκι που βγήκε στο τέλος της εκπομπής, ομολογώ, εγώ φταίω γι’ αυτό, εγώ το έβγαλα…

Όπως είναι γνωστό σε όλους τους Έλληνες, που αναμφίβολα παρακολουθούν ανελλιπώς τις βαθυστόχαστες και εκρηκτικές πολιτικές (και όχι μικροβιολογικές) αναλύσεις του Λεβέντη προέδρου της Ένωσης Κεντρώων, ο pater familias του κόμματός του είναι, ο Νικόλαος Πλαστήρας (και όχι ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ή η Μαρίκα Παλέστη). Μόνο που ο «δημοκρατικότατος», κατά τα άλλα, κινηματίας στρατηγός, θαυμαστής και (κακός) μιμητής του Μουσολίνι, απέστειλε από το φιλοναζιστικό γαλλικό κράτος του Βισύ (του στρατάρχη Πεταίν), στο οποίο είχε βρει καταφύγιο μετά από τα αποτυχόντα στρατιωτικά του κινήματα του ’33 και ’35, την 21η Απριλίου (τί ειρωνεία της τύχης!) 1941, και ενώ τα γερμανικά στρατεύματα προήλαυναν βαθειά στο έδαφος της πατρίδας μας με τους στρατιώτες-πατεράδες μας να πολεμούν το γερμανικό μεγαθήριο, επιστολή προς τον φίλο και συνεργάτη του Κομνηνό Πυρομάγλου, την οποία δημοσίευσε η εφημερίδα «Καθημερινή» στις 14 Σεπτεμβρίου 1997! Η καταληκτική παράγραφος είναι «όλα τα λεφτά»:

«Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα τελείωνε και μετά τινάς μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)».

Άλλωστε και σε μεταγενέστερη επιστολή του, στις 16 Ιουλίου 1941, προς τον εκεί (στο Βισύ της Γαλλίας)  πρεσβευτή της Ελλάδος, ο Νικόλαος Πλαστήρας είναι σαφής στις θέσεις του:

«Υπήρχε έδαφος διευθετήσεως της ελληνοϊταλικής συρράξεως τη μεσολαβήσει της Γερμανίας… η αδεξιότης επί της εξωτερικής πολιτικής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου οδήγησεν τον ελληνικόν λαόν εις έναν άνισον πόλεμον με μίαν μεγάλην δύναμιν ως η Ιταλία».

Μετά το πέρας της εκπομπής, της οποίας τα φώτα έπεσαν εσπευσμένα μόλις εξήλθε του ιχθυοτροφείου το «λαβράκι», ο λεβέντης πρόεδρος Λεβέντης δήλωνε, σε όσους έβρισκε μπροστά του, ότι ο Πλαστήρας δεν έκλεβε! Εγώ πάντως ουδέποτε ισχυρίστηκα πως οι φασίστες κλέβουν…

Χρίστος  Γούδης
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την «Ελληνική Αυγή για την Αθήνα»