Η λεπτή ισορροπία της πολιτικής
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-03-31 17:55:00 Timestamp ID : 1427824500
Με την έλευση του Πασόκ το 1981 στην εξουσία, ζήσαμε την απόλυτη ασυδοσία, μίζες, ρουσφέτια και πολιτικός φανατισμός. Μοιράστηκαν λεφτά στους «φτωχούς» Έλληνες με το πρόσχημα της λαϊκής κυριαρχίας. Επιδοτήσεις, δάνεια από τις τράπεζες έδειχναν την πρόσκαιρη ευημερία ενός έθνους που δεν παρήγαγε τίποτα, αλλά είχε πλούσιους πολίτες.
Το χάσμα μεταξύ Ευρωπαίων και Ελλήνων τεράστιο. Η συμπεριφορά μας απέναντι τους, πολλές φορές ξεπερνούσε το όριο της αγένειας. Ο χλευασμός και η κοροϊδία για τους «φτωχούς» ξένους ήταν συχνό φαινόμενο κυρίως την καλοκαιρινή περίοδο. Η κοινωνία ζούσε μια παραμυθένια ζωή και το κράτος βούλιαζε στα χέρια πολιτικών, που για προσωπικές φιλοδοξίες και εξυπηρετήσεις ένιωθαν βασιλιάδες του σύμπαντος.
Ανίκητοι οι πολιτικοί ηγέτες του δικομματισμού με τη στήριξη των ΜΜΕ και των κομματικών τους στρατών, τα δύο κόμματα- Πασόκ, ΝΔ – κατάφερναν να συγκεντρώνουν το 90% των ψηφοφόρων.
Η περίοδος όμως, της ευημερίας και της ευτυχίας έλαβε τέλος απότομα το 2009, την περίοδο που το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να ζητήσει οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε και το ΔΝΤ. Από τότε έως και σήμερα, η Ελλάδα «ζητιανεύει» από την Ενωμένη Ευρώπη και γίνεται πλέον υποχείριο στους κολοσσούς της Ευρώπης, κυρίως τη Γερμανία. Φταίνε άραγε οι ξένοι;
Η παθογένεια του συστήματος και η νοοτροπία του Έλληνα πολίτη μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Οι πολιτικές και οι πολιτικοί, έφεραν τη σημερινή φτώχεια στη χώρα μας. Κανένα κόμμα δεν είπε την αλήθεια στον ελληνικό λαό για να μην χάσει τους ψηφοφόρους. Ο κομματικός μηχανισμός, αλλά και οργανωμένοι οπαδοί των μεγάλων παρατάξεων, δεν άφηναν πολλά περιθώρια για ριζικές αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης της ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση του ελληνικού κράτους.
Η αριστερά στην Ελλάδα φέρει ευθύνες, γιατί με τους συνδικαλιστές δεν άφησε ποτέ να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, αλλά διεκδικούσε τα εργασιακά δικαιώματα και τη μονιμότητα του δημοσίου.
Γενιές ολόκληρες γαλουχήθηκαν με τη νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου και της εύρεσης θέσης εργασίας μέσω των βουλευτικών γραφείων. Κανείς δεν τόλμησε να πει την αλήθεια, η μάλλον κάποιος είπε την αλήθεια αλλά το σύστημα τον απέβαλλε.
Ο Βασίλης Λεβέντης και η Ένωση Κεντρώων για 25 χρόνια βρέθηκαν στην άκρη γιατί έλεγαν απλά την αλήθεια, την αλήθεια που πλέον ο κόσμος θέλει. Κουράστηκε ο Ελληνικός λαός με τα ψέματα και την κοροϊδία αναζητά λύσεις, και όχι ελπίδα, που θα τον κάνει να είναι αξιοπρεπής στη χώρα του και στην Ευρώπη. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη θέση που της αρμόζει. Η γεωπολιτική μας θέση και η διάλυση του κομματικού κράτους μπορούν να δώσουν την ευκαιρία να βγούμε από το τέλμα.
Η Ένωση Κεντρώων οδηγεί την πορεία της χώρας προς την Ευρώπη και εγγυάται την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ο πυλώνας της δημοκρατίας και της σταθερότητας είναι η Ένωση Κεντρώων με το Βασίλη Λεβέντη να δίνει το έναυσμα της νίκης στις εκλογές που έρχονται. Η ωριμότητα των Ελλήνων πολιτών αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα.
ΑΛΙΓΙΖΑΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΕΠΙΜ.Α’
ΧΑΝΙΑ