Οι χαμένες ευκαιρίες των πρωθυπουργών της Ελλάδας.

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-04-24 19:31:00 Timestamp ID : 1429903860

 Στην Ένωση Κεντρώων, έχουμε τονίσει επανειλημμένα πως η ανάγκη δημιουργίας οικουμενικής κυβέρνησης – εθνικής σωτηρίας – κυβέρνησης συνεργασίας είναι αναγκαιότητα για τη χώρα :

Κυβέρνησης που θα αποτελείται από άτομα ακομμάτιστα μεν, με πολιτική άποψη δε και προπαντός τεχνοκράτες ( = άτομα με εργασιακή εμπειρία), δηλαδή ικανά να φέρουν εις πέρας το δύσκολο έργο της ανάτασης της χώρας.

Επιπλέον (και αυτό είναι το σημαντικότερο), είχε τονιστεί πως αυτή η κυβέρνηση θα είχε έναν προσωρινό χαρακτήρα (12 ή 18 μήνες) ώστε να προχωρήσουν και να ολοκληρωθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όπως προσωρινό χαρακτήρα θα είχαν και πολλά άλλα μέτρα που θα δυσκόλευαν την καθημερινότητα του Ελληνικού λαού.

Κανένας μας δεν έχει αμφισβητήσει πως η Μέρκελ, η Τρόϊκα και οι λοιποί εταίροι μας δεν έχουν παρά τα δικά τους σχέδια σε πρώτη γραμμή. Δικά τους σχέδια, που πάνω από όλα βάζουν το συμφέρον των δικών τους πολιτών και χωρών.

Ωστόσο, εμείς ως χώρα και ως λαός, τους δώσαμε το δικαίωμα να επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα και συμφέροντα σε μας.

Το ότι είναι εταίροι μας δεν σημαίνει πως είναι και φίλοι μας: Δεν είναι παρά οικονομικοί συνεργάτες.

'Οπως και σε κάθε επιχείρηση, οργανισμό και οικονομική συναλλαγή, όταν ένας εταίρος ξεφεύγει από το οργανόγραμμα και το σχέδιο της επιχείρισης, οι άλλοι εταίροι οφείλουν να επαναφέρουν τον εταίρο αυτό στη γραμμή της εταιρίας.
Ως χώρα, έχουμε στα αλήθεια ξεφύγει : Ξοδεύαμε αλόγιστα, όχι σε επενδύσεις ανταποδοτικές αλλά σε μίζες, δάνεια με έντονη την αύρα της θάλασσας (θαλασσοδάνεια) και χρησιμοποιήσαμε πόρους ευρωπαϊκών προγραμμάτων σε συναλλαγές οικονομικές άσχετες με τον σκοπό για τον οποίο δόθηκαν.

Το 2009 η οικονομία μας έφτασε σε ένα (πρώτο) οριακό σημείο.
Το 2010, αναγκαστικά φτάσαμε στο σημείο να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και να ζητήσουμε βοήθεια.
Και τότε όμως, αντί να νοικοκυρέψουμε το κράτος μας, επιδοθήκαμε σε ένα όργιο διασφάλισης των ολίγων που ελέγχουν τον κρατικό μηχανισμό και σε όργιο χρηματικής αφαίμαξης των λαϊκών μαζών από πόρους που σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις απλά αρκούσαν για τα καθημερινά έξοδα διαβίωσης.

Οι κυβερνήσεις των κ. Παπανδρέου και του κ. Σαμαρά είχαν χρυσές ευκαιρίες στα χέρια τους : Να πουν την αλήθεια τον Ελληνικό λαό : Πόσα χρωστάμε, που τα χρωστάμε και γιατί τα χρωστάμε.

Δε το πράξανε και διαιώνισαν τις υπάρχουσες παθογένειες, καταστρέφοντας την μικρομεσαία επιχείρηση, τον κορμό της Ελληνικής οικονομίας.

Δεν προχώρησαν σε εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και ταυτόχρονα κυριολεκτικά κοροϊδεύοντας τους εταίρους μας στην Ε.Ε, συνέχισαν να τους διαβεβαιώνουν πως όλα πάνε κατ' ευχήν και βάσει σχεδίου.

Την ίδια τακτική, ακολουθεί και η κυβέρνηση του κ.Τσίπρα. Εξακολουθεί να διαιωνίζει τακτικές που δεν έχουν στόχο την ουσιαστική αναδιάρθρωση του Κρατικού μηχανισμού, αλλά φεύ… διορίζουν δικά τους άτομα, συγγενείς σε καίριες θέσεις του κράτους.

Πως λοιπόν η Ένωση Κεντρώων θα μπορούσε να ζητήσει από αυτούς που όχι μόνο μας έφεραν στη δύσκολη αυτή θέση να μας σώσουν;

Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν έχουν δείξει και καμιά μεταμέλεια στο να βοηθήσουν την Ελλάδα μας ουσιαστικά.
Κάπου εδώ, μπαίνει σε δράση, η μεταβατική και προσωρινή κυβέρνηση σωτηρίας – οικουμενική με ολιγομελές σχήμα και με σκοπό να φέρει σε πέρας τον έναν και μόνο σκοπό που θα της ανατεθεί.

Οι τεχνοκράτες, είναι άτομα που αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας έναν σκοπό και συνήθως τα καταφέρνουν.

Ο κ. Παπαδήμος ήταν και είναι ένας άνθρωπος με πολλές γνωριμίες και στη χρονική στιγμή που κλήθηκε να αναλάβει καθήκοντα, κατάφερε, παρότι του επιβλήθηκαν ως συνεργάτες άτομα με πολιτικό υπόβαθρο, προσωρινά έστω, και σταμάτησε την κατρακύλα της οικονομίας μας.
Συμφωνούμε πως και αυτές οι κινήσεις του Παπαδήμου, είχαν κόστος μεγάλο στον Ελληνικό λαό.
(Κόστος πολύ πιο βαρύ είχαν τα μέτρα των πολιτικών προσώπων, που πολλοί από αυτούς, διαθέτουν μηδενική εργασιακή εμπειρία και έχουν περιοριστεί στην θεωρητική πλευρά πάσης φύσεως οικονομικών θεμάτων).

Ωστόσο, ήταν ο μόνος, εδώ και πολλά χρόνια ίσως και δεκαετίες που αρνήθηκε να λάβει έστω και ένα ευρώ ως αμοιβή στη σύντομη θητεία του, σε αντίθεση με τους πρωθυπουργούς και τον πρόεδρο της Ελλάδος, που συνεχίζουν να μισθοδοτούνται κανονικά από έναν λαό που υποφέρει.

Είχαν, οι πρωθυπουργοί της κρίσης, την ευκαιρία να δείξουν στο λαό πως συμβάλλον και αυτοί, όπως μπορούν, με μερικές προσωπικές θυσίες, στα βάρη που σηκώνει ο Ελληνικός λαός και να πάρουν με το μέρος τους μεγάλο τμήμα του πληθυσμού.

Ούτε αυτό έπραξαν!

Δημοσθένης Δανέλλας
Ελ. Επαγγελματίας
http://www.facebook.com/dimdanellas