Περί δημοσκοπήσεων

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-05-08 20:48:00 Timestamp ID : 1431118080

Περί δημοσκοπήσεων

Οι σφυγμομετρήσεις (κοινώς, δημοσκοπήσεις) είναι εξ ορισμού θρασύτατες, βρωμερές κι ολέθριες· πολιτικά, συμφεροντολογικά, οικονομικά και μορφωτικά ολέθριες οι τάχα αντικειμενικές σφυγμομετρήσεις. Κι είν’ ολέθριες για έναν απλό λόγο: Γιατί ψάχνουν κι ας πούμε μετράνε αυτό που θέλει ο κόσμος, κι αφού αυτό που θέλει ο κόσμος είναι «άγιο», η σφυγμομέτρηση για τις αγράμματες και άκριτες συνειδήσεις επιτελεί «θεάρεστο» έργο!

Γιά να το κάνω, όμως, πιο λιανά: Σε κοινωνίες ακμής κι ανόδου από κάθε άποψη, ο κόσμος κυνηγάει τα ενάρετα και τα αξιότερα όλων. Επομένως σε τέτοιες κοινωνίες θα άξιζε όχι μόνον να δούμε μέσω σφυγμομετρήσεων ποια είναι αυτά τα άξια αλλά και τα αποτελέσματα μιας τέτοιας σφυγμομέτρησης θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ακόμα περαιτέρω βελτίωση των κοινωνιών αυτών μέσ’ απ’ την προβολή των πράγματι ποιοτικών και άξιων πραγμάτων. Σε «κοινωνίες» όμως παρακμής και διάλυσης, όπου σχεδόν όλοι ψευτοζούνε με τα εγκλήματα, τη διαφθορά και την πολιτική, σε «κοινωνίες», δηλαδή, που επικρατούν μόνον κατωτερικές τάσεις δεικνύουσες τον οχετό (όπως είναι η δική μας), το να ψάχνεις να βρεις τι γυρεύει το διεφθαρμένο και κοιμισμένο κοινό συντελεί ακριβώς στη συντήρηση αυτών των κατωτερικών τάσεων, της κακομοιριάς και του ξεπεσμού.

Φέρτε στον νου σας την Αθήνα του Κλέωνα ο οποίος διαδέχτηκε τον Περικλή. Ήταν μια «κοινωνία» σε έκπτωση κι αυτή ακριβώς την έκπτωση ενίσχυε ο Κλέωνας δίνοντας στον λαουτζίκο αυτό που πραγματικά ήθελε: ξάπλες και μάσες! Το ίδιο κι ο Αλ Καπόνε στην Αμερική του 1930 και της ποτοαπαγόρευσης: πρόσφερε στον κόσμο αυτό που ήθελε, άφθονο αλκοόλ!

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι σφυγμομετρήσεις ανθίζουν σε «κοινωνίες» κατάπτωσης και παρακμής. Σ’ αυτές ακριβώς τις κοινωνίες είναι που οι σφυγμομετρήσεις συνιστούν τους γνώστες του κοινού, κι αυτό είναι το κακοποιώτερο όλων. Κι όσο πιο αντικειμενικά διεξάγονται, τόσο πιο κακοποιές γίνονται!

Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης