Ανευθυνότητες και τσαπατσουλιές
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-06-30 09:54:00 Timestamp ID : 1435658040
Ανευθυνότητες και τσαπατσουλιές
Ο «πρωθυπουργός» της χώρας, ύστερα απ’ την αδυναμία της «κυβέρνησης» να φτάσει σε μια κάποια συμφωνία με τους «εταίρους» μας, έλαβε την απόφαση να καλέσει τον ελληνικό λαό σε δημοψήφισμα: Ο κάθε Έλληνας «πολίτης» είναι «υποχρεωμένος» τώρα ν’ «αποφασίσει» ο ίδιος για την πορεία της χώρας σ’ αυτή την κρίσιμη φάση της. Την Κυριακή στις 5 Ιουλίου του σωτήριου έτους 2015 καλείται, λοιπόν, να ψηφίσει μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι για το εάν πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/6/2015. Να σημειωθεί ότι μέχρι τώρα δεν έχει γίνει κάποια ενημέρωση του κόσμου (αντικειμενική κι έγκυρη, που θα πει αληθινή κι ουσιαστική) για τις συνέπειες ή ακόμα και για τις επιπτώσεις που θάχει το ναι ή το όχι.
Ας έχει υπόψιν του ο καθείς ότι μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, έχουν διεξαχθεί επτά δημοψηφίσματα (αυτό της Κυριακής θα είναιι το όγδοο) σε μια χρονική περίοδο 54 ετών. Στις έξι περιπτώσεις το ερώτημα σχετίζονταν με το πολίτευμα (βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία) και στην έβδομη με την έγκριση Συντάγματος.
Τι δείχνουν και τι σημαίνουν, όμως, όλα τα παραπάνω; Πρώτον, ότι το δημοψήφισμα είναι άνευ νοήματος και ουσίας ακριβώς γιατί δεν έχει προηγηθεί ενημέρωση των ψηφοφόρων για το τι μπορεί να σημαίνει η αποδοχή ή μη του σχεδίου συμφωνίας των τριών θεσμών. Μπορεί όλο αυτό το διάστημα να γράφονταν και να ακούγονταν διάφορα απ’ τους δημοσιογράφους, αλλά αυτό δεν συνιστά απαραίτητα κι αντικειμενική κι έγκυρη ενημέρωση πάνω στο κρίσιμο αυτό θέμα. Απόδειξη γι’ αυτό είναι οι αντικρουόμενες απόψεις που ακούγονται τόσο σε δημόσιες όσο και σε ιδιωτικές συζητήσεις, δηλωτικές της σύγχυσης που επικρατεί στις συνειδήσεις κι άρα αποκαλυπτικές της απουσίας της αλήθειας πάνω στο προαναφερόμενο θέμα! Παρ’ όλ’ αυτά ο «πρωθυπουργός» δεν λαμβάνει καν υπόψιν του αυτό και βιάζεται, ως φαίνεται, για πραγματοποίηση δημοψηφίσματος, πράγμα που δεικνύει ότι η «δουλειά» θα γίνει τσαπατσούλικα και μέτρια.
Δεύτερον, ότι ο «πρωθυπουργός» μεταφέρει το βάρος της ευθύνης της όποιας απόφασης στον ανενημέρωτο κόσμο κι αυτό είναι πολύ καταστροφικό γιατί η απόφαση θα παρθεί απ’ τον κόσμο χωρίς να υπάρχει συνείδηση της σοβαρότητας και κρισιμότητας των συνεπειών μιας όποιας απόφασης και ταυτόχρονα ο πολιτικός κόσμος θ’ αποδειχθεί για μια ακόμα φορά ανεύθυνος κι αδιάφορος. Ο «πρωθυπουργός» ήταν υποχρεωμένος, αφού ψηφίστηκε από μια μερίδα κόσμου, ν’ αναλάβει τις ευθύνες του πλήρως και ν’ αποφασίσει ο ίδιος με τόλμη κι αντρεία, χωρίς φόβο και υπεκφυγές – αλλιώς δεν υπήρχε κανένας λόγος να πολιτευτεί και να διεκδικήσει ακόμα και την «πρωθυπουργία» της χώρας. Ο «πρωθυπουργός», μεταθέτοντας τις ευθύνες σ’ άλλους, προστατεύει την θέση του και ταυτόχρονα σε μια πιθανή καταστροφή της χώρας ο ίδιος θα «βγει λάδι».
Τρίτον, ότι ξαφνικά την πολιτική ηγεσία την έπιασε το «φιλότιμο» να δώσει στον απλό κόσμο τη δυνατότητα ν’ ακουστεί η φωνή του και να νιώσει κι αυτός έστω και για λίγο (μιας κι όλο τον άλλο καιρό είναι παραμελημένος) «κυρίαρχος»;;; Για άλλα, εξίσου κρίσιμα και ζωτικής σημασίας για το μέλλον ενός έθνους, ζητήματα, όπως η ποιότητα και το επίπεδο της προσφερόμενης «παιδείας» και «υγείας» ή μια προτεινόμενη στρατηγική/θέση εξωτερικής πολιτικής, πότε ζητήθηκε διενέργεια δημοψηφίσματος απ’ την όποια «κυβέρνηση»; Ο «κυρίαρχος» λαός είναι, από τότε που υπάρχει «ελεύθερο» κράτος στον τόπο, ξεχασμένος και παραγκωνισμένος ολοκληρωτικά – τον θυμούνται όταν τον έχουν ανάγκη, μόνον!
Αν ήθελε η «κυβέρνηση» τούτη να κάνει τη διαφορά απ’ τις προηγούμενες, έπρεπε ν’ αφήσει τα δημοψηφίσματα κι όλους τους άλλους τάχα ηρωισμούς και δήθεν γενναίες αποφάσεις που δεν λήφθηκαν ποτέ και ροκάνισαν άδικα τον τόσο πολύτιμο, για τούτες τις στιγμές, χρόνο, έπρεπε να κοιτάξει να θεραπεύσει την όλη μας κακομοιριά και μετριότητα σ’ όλα τα επίπεδα (όσο επώδυνο κι αν είν’ αυτό για ορισμένες κατηγορίες «ανθρώπων») κι ύστερα με μέτωπο καθαρό να πάει στην Ευρώπη και να διεκδικήσει εκείνο το δίκιο κι εκείνο το μερίδιο που αναλογεί μόνο σε χώρες σοβαρές στα λόγια και συνεπείς κι υπεύθυνες στην πράξη!
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης