Ελληνικά «πανεπιστήμια»
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-09-18 20:46:00 Timestamp ID : 1442609160
ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ποὺ κάποια στιγμὴ τῆς ζωῆς τους πέρασαν ἀπ’ τὰ ἑλληνικὰ πανεπιστήμια καὶ τοὺς ὑποβάλλω τὰ παρακάτω ἐρωτήματα πρὸς προβληματισμό:
Πόσοι ἀπ’ τοὺς πανεπιστημιακοὺς «δασκάλους» τῆς χώρας διδάσκουν σὲ μηνιαία βάση τὶς προβλεπόμενες ἀπ’ τὸν νόμο ὧρες καὶ πόσο συχνὰ κάνουν οἱ ἴδιοι τὴ διδασκαλία κι ὄχι οἱ βοηθοί τους ἢ οἱ συνεργάτες τους; Πόσοι ἐνημερώνουν τὸ περιεχόμενο τῶν διαλέξεων τους ἀνὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα μὲ τὰ πιὸ ἔγκυρα πορίσματα τῶν σχετικῶν ἐρευνῶν; Κατὰ πόσο ἡ διδασκαλία τους συντελεῖ στὴν ἀποτελεσματικὴ μετάδοση τῶν πράγματι οὐσιαστικῶν καὶ κρίσιμων γνώσεων τοῦ ἐπιστημονικοῦ τους χώρου; Πόσο συχνὰ καὶ σὲ τί βαθμὸ εἶναι διαθέσιμοι γιὰ τοὺς μεταπτυχιακοὺς καὶ προπτυχιακούς τους φοιτητὲς γιὰ τὴν ἐπίλυση διαφόρων ἀκαδημαϊκῶν προβλημάτων τους;
Πόσοι ἀπ’ τοὺς πανεπιστημιακοὺς «δασκάλους» καὶ πόσο συχνὰ δημοσιεύουν ἐρευνητικὲς ἐργασίες σὲ ἔ γ κ ρ ι τ α περιοδικὰ τῆς Ἀμερικῆς ἢ τῆς Εὐρώπης ποὺ προωθοῦν μὲ οὐσιαστικὸ τρόπο καίρια καὶ σημαντικὰ θέματα τῆς ἐπιστήμης τους; Πόσο συχνὰ δημοσιεύουν τέτοιες ἐργασίες ποὺ εἶναι προϊὸν κ α ὶ προσωπικοῦ μόχθου καὶ θυσιῶν; Πόσο συχνὰ συμμετέχουν σὲ συνέδρια τῆς ἀλλοδαπῆς ἢ τῆς ἡμεδαπῆς καὶ μὲ τί ποιότητα ἐργασιῶν; Πόσοι ἔχουν γράψει πανεπιστημιακὸ σύγγραμμα ὑψηλῶν ποιοτήτων κι ἔκτακτης ἐπιστημονικῆς ἀξίας ποὺ ἀποτελεῖ ταυτόχρονα κι ἀντικείμενο προσωπικῆς καὶ μόνον ἐργασίας κι ἀφοσίωσης; Πόσοι μὲ πανεπιστημιακὸ σύγγραμμα στὸ ἐνεργητικό τους ἔχουν προβῆ στὴν ἀνανέωση τῆς ὕλης του ἐπανειλημμένως;
Καὶ τέλος, πόσοι πανεπιστημιακοὶ «δάσκαλοι», ἀδιαφορῶντας γιὰ τὴν περιβόητη «συναδελφικὴ ἀλληλεγγύη», ἀποφασίζουν νὰ μὴν ψηφίσουν μέτριους ἢ κακούς – ἀπὸ ἀκαδημαϊκῆς ἀπόψεως καὶ κατὰ τεκμήριο – συναδέλφους τους κατὰ τὴ διαδικασία τῆς ἐξέλιξής τους ἢ τῆς ἐκλογῆς τους; Πόσοι δὲν ἔχουν κάνει κατάχρηση κονδυλίων ποὺ προορίζονται γιὰ σοβαρὲς ἀκαδημαϊκὲς ὑποθέσεις ὅπως ἡ ἔρευνα; Πόσοι δὲν ἐνδίδουν στὶς πιέσεις κομματικῶν νεολαιῶν γιὰ εὔκολο προβιβασμὸ συγκεκριμένων φοιτητῶν καὶ γι’ ἄλλες περίεργες ἐξυπηρετησοῦλες;
Ἔχω μιὰ φρικτὴ ὑποψία: αὐτὸς ἢ αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀδιαφορήσουν γιὰ ἀπειλές, ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἴδια τους τὴ ζωή, καὶ θὰ τολμήσουν ν’ ἀνερευνήσουν τὰ παραπάνω ζητήματα, θὰ βρεθοῦν πρὸ ἐφιαλτικῶν ἐκπλήξεων . . . .