Το μοιραίο λάθος
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-11-07 09:58:00 Timestamp ID : 1446890280
Διάχυτη είναι πλέον η άποψη σε ένα ευρύ φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, πως οδεύουμε με μαθηματική ακρίβεια στο σημείο μηδέν, στο σημείο της απόλυτης καταστροφής. Μια καταστροφή η οποία ξεκίνησε από την απαξίωση της πολιτικής, πέρασε στην οικονομική απαξίωση και πλέον έχει αρχίσει να περνά με ταχύτατους ρυθμούς και στην κοινωνική απαξίωση.
Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών έγινε ευδιάκριτη με την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, στη συνέχεια του δεύτερου και πλέον του τρίτου μνημονίου αφού η πολιτική γύμνια φάνηκε από την ανικανότητα των πολιτικών να βγάλουν την χώρα από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο οι ίδιοι την έχουν οδηγήσει. Ακόμη η απαξίωση της πολιτικής φάνηκε και με το 43% της αποχής στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου, όπου το εκλογικό σώμα πείστηκε πως θα καταφέρει να συγκεντρώσει το 61% ώστε να πετύχει βάσει Συντάγματος την διάλυση των κομμάτων. Στη συνέχεια η οικονομική απαξίωση ( η οποία είναι άρρηκτα συνδεμένη με την κοινωνική) οδήγησε στην αύξηση της φοροδιαφυγής, στην αύξηση των μη πληρωμών από τις εταιρείες προς του υπαλλήλους τους (κυρίως) και το πιο θλιβερό ότι αυτό συμβαίνει ακόμη και στην πλειοψηφία των υγιών εταιρειών (προσωπική εμπειρία). Το τελευταίο στάδιο της απαξίωσης είναι η κοινωνική όπου ουδείς πλέον ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπο του (εντονότερα πλέον την εποχή των μνημονίων), απαξίωση απέναντι στην ίδια την ζωή με την κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών, αλλά το πιο λυπηρό είναι η ίδια η απαξίωση προς τη χώρα με την ραγδαία αύξηση της οικονομικής μετανάστευσης.
Το μοιραίο λάθος το έκανε ο ελληνικός λαός στις 25 Ιανουαρίου του 2015 και το συνέχισε στις 20 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Πρόκειται κυριολεκτικά για μοιραίο λάθος, για τον απλούστατο λόγω ότι πίστεψε σε ουτοπία. Κυριολεκτικά ουτοπία, αφού ούτε τα μνημόνια (συμβόλαια) μπορείς απλά να τα σκίσεις, ούτε να διαγράψεις μονομερώς ο ίδιος τα χρέη που εσύ ο ίδιος δημιούργησες χωρίς να έχεις πρόγραμμα για την πραγματική αξιοποίηση τους, αλλά απλώς τα έλαβες για να συντηρήσεις ένα νοσηρό κομματικό κράτος.
Το 1981 ο ελληνικός λαός έκανε το ίδιο λάθος, μόνο που τότε το λάθος ήταν μακροπρόθεσμο και τον λογαριασμό θα τον πλήρωνε η επόμενη γενιά. Μια γενιά η οποία στην πλειοψηφία της επένδυσε στη γνώση και η οποία είναι ικανή (η μόνη γενιά ίσως ) να οδηγήσει την χώρα στην πραγματική ανάπτυξη και ευημερία. Κι εσύ ελληνικέ λαέ (μεταξύ σου κι ένα μέρος της νέας αυτής γενιάς) αντί να δεις ρεαλιστικά τα πράγματα, χωρίς καιροσκοπισμούς και πάθη προτίμησες να κάνεις ξανά το ίδιο λάθος.
Ουσιαστικά κανένα κόμμα δεν μπορεί να βγάλει την χώρα από το σκοτεινό τούνελ που έχει μπει εδώ και πέντε χρόνια πλέον. Όχι γιατί κανένα από τα κόμματα δεν έχουν προτάσεις, αλλά γιατί ο καιροσκοπισμός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από ένα μόνο κόμμα. Και ο λόγος προφανής: Μόλις κάποιο κόμμα βρεθεί στην εξουσία και αποφασίσει να θεραπεύσει τις παθογένειες που μαστίζουν την χώρα δεκαετίες τώρα, στην προσπάθεια του αυτή θα βρει αντιπάλους την αντιπολίτευση, τους συνδικαλιστές και κατ’ επέκταση την κοινωνία ολόκληρη.
Η μόνη πλέον λύση είναι η οικουμενική Κυβέρνηση ώστε οι όποιες παρεμβάσεις προς τον ορθολογισμό να μην βρεθούν στον Καιάδα από τους γνωστούς αγνώστους της πολιτικής και τους συνεργάτες τους. Αντί ο ελληνικός λαός να επιλέξει οικουμενική Κυβέρνηση ώστε να μπορέσουν στη χώρα να γίνουν κάποιες σωστές μεταρρυθμίσεις, αντιθέτως επέλεξε να κάνει το μοιραίο λάθος……….