Β. Λεβέντης, Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής (17-11-2015) : Για το Πολυτεχνείο

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-11-17 11:00:00 Timestamp ID : 1447758000

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Ευχαριστώ και όσους είστε εδώ για την καλοσύνη σας να με ακούσετε.

Γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο του παλαιού Πολυτεχνείου του 1973, που έχει γίνει ρουτίνα τώρα. Σήμερα που πήγα να καταθέσω στεφάνι είδα εκεί να δεσπόζουν κάτι αριστεριστές, τα δε μεγάφωνα φωνασκούσαν συνθήματα αριστερίστικα και δη εξτρεμιστικά αριστερά. Τι είδους σεβασμός είναι αυτό προς τον πλουραλισμό, είναι άλλο ζήτημα. Άλλους, βέβαια, τους έδιωξαν, μερικούς Υπουργούς τους γιουχάισαν, απ’ ό,τι έμαθα.

Εν πάση περιπτώσει, ίσως δεν έχουν άδικο οι νέοι, γιατί σήμερα υπάρχει μεγάλη έλλειψη και απ’ αυτά τα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Υπάρχει μεγάλη έλλειψη και από τα τρία. Άρα, ένα νέο Πολυτεχνείο είναι μπροστά μας. Απλώς τώρα δεν είναι η χούντα και κάποιοι παρανοϊκοί συνταγματάρχες. Τώρα την ευθύνη την έχει το πολιτικό σύστημα και το κατεστημένο, έτσι όπως λειτουργεί. Τότε ήταν ενωμένοι όλοι κατά της χούντας.

Τώρα, αν πάτε στα καφενεία, βρίζουν όλοι τα πολιτικά κόμματα, τους Βουλευτές όλους μαζί και μου λένε «αν δεν ήσουν εσύ, που είσαι καινούργιος μέσα στη Βουλή, τους άλλους θα τους παίρναμε με το στειλιάρι». Αυτό μου το λένε σε όλα τα καφενεία σε όλη την Ελλάδα και δεν φαντάζομαι να μην το έχετε συναντήσει. Θέλετε πολλούς φρουρούς, για να προσέρχεστε στα καφενεία, εκτός αν προσέρχεστε σε τελείως φιλικό περιβάλλον. Αν λέω ψέματα, διαψεύστε με.

Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να μην ξέρετε τι ήταν το Πολυτεχνείο εκείνη την εποχή. Πέντε μέρες το Πολυτεχνείο ήταν κλειστό και δεν επέτρεπε η χούντα να μπει φαγητό μέσα για να φάνε οι φοιτητές. Ο Γεώργιος Μαύρος, με δύο-τρεις αστυνομικούς που είχε γνωστούς, έβαζε τρόφιμα μέσα στο Πολυτεχνείο, για να έχουν τα παιδιά να φάνε φαγητό το μεσημέρι. Μπορεί να μην το ξέρετε αυτό.

Μπορεί να μην ξέρετε, επίσης, ότι όταν η χούντα έριξε την πόρτα, υπήρχαν δύο χιλιάδες παιδιά μέσα, εκ των οποίων πάνω από πεντακόσια συνελήφθησαν, τα δε άλλα κατέφυγαν σε γειτονικά κτήρια, μεταξύ των οποίων και εγώ. Όταν μπήκα στο κτήριο, όπου υπήρχε ένας δερματολόγος που τον γνώριζα, είδα άλλα εκατόν πενήντα με διακόσια άτομα μέσα. Προσέφεραν καταφύγιο οι γιατροί, οι δικηγόροι και οι απλοί κάτοικοι που είχαν σπίτια. Το προσέφεραν με κίνδυνο της ζωής τους, γιατί η χούντα έκανε πολλά αίσχη. Αν μάθαινε ότι φιλοξενείς φοιτητές, μπορούσε να κάνει αντίποινα.

Η χούντα νωρίτερα είχε αφαιρέσει αναβολές στράτευσης λόγω σπουδών και όσοι ήταν οι πιο δραστήριοι τους τους είχε στείλει στα σύνορα σε απομονωμένες μονάδες. Ήταν το πρώτο κρούσμα που είχε τότε, περίπου εβδομήντα άτομα του Πολυτεχνείου, πρωταιτίους. Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι μες το Πολυτεχνείο. Μετά μπήκαν κι άλλοι, βέβαια. Μπήκε ο Τζουμάκας -εμείς δεν ξέραμε τον Τζουμάκα. Ήταν άλλων σχολών. Οι άνθρωποι που γνωρίζαμε εκείνη την εποχή ήταν ο Βασίλης Πεντάρης, που διετέλεσε Βουλευτής της Ένωσης Κέντρου στα Χανιά -τώρα δεν υπάρχει στην πολιτική- ο Ανδρουλάκης, η Δαμανάκη.

Υπήρχαν τέσσερα πέντε άτομα που μπήκαν αμέσως στα κόμματα, συνήθως της Αριστεράς, και βγήκαν αμέσως Βουλευτές. Τότε το ’74 ήταν καινούργιοι συνδυασμοί και μπορούσαν εύκολα να βγουν Βουλευτές κάποιοι. Δεν ήταν όπως τώρα, που ορισμένα άτομα είναι ταμπουρωμένα σε κάθε περιφέρεια και για να βγεις στη Χίο Βουλευτής πρέπει να νικήσεις έναν επώνυμο Βουλευτή. Τότε, αμέσως μετά τη χούντα, ανανεώθηκε η Βουλή κατά ένα τεράστιο ποσοστό κι έτσι οι άνθρωποι αυτοί μπόρεσαν και βγήκαν Βουλευτές.

Επίσης, εκείνο που ίσως δεν γνωρίζει η Βουλή είναι ότι τη νύχτα εκείνη σημειώθηκαν θάνατοι διπλάσιοι του συνήθους. Δηλαδή, αν λόγω φυσιολογικών αιτίων πεθαίνουν στην Αθήνα εξήντα έως ογδόντα την ημέρα, εκείνη την ημέρα θανατώθηκαν διπλοί και τριπλοί σε αριθμό και γιατροί με το πιστόλι στον κρόταφο υπέγραφαν γνωματεύσεις θανάτου ότι προέρχεται από καρδιά, ενώ περιέγραφαν φυσιολογικούς θανάτους. Η χούντα επέβαλε αυτά τα πλαστά πιστοποιητικά θανάτου, ενώ ήταν θάνατος με σφαίρα. Μάλιστα πολλά αδέλφια τέτοιων θανατωθέντων, για να μην μιλήσουν οι οικογένειες, η χούντα τα έβαλε δημοσίους υπαλλήλους. Δεν ξέρω αν αυτό το γνωρίζετε, αλλά εκείνη τη νύχτα εσημειώθη σχεδόν τριπλάσιος αριθμός θυμάτων στην Αθήνα, για κάποιους που λένε ότι δεν υπήρχαν θύματα.

Το μεγαλύτερο, όμως, θύμα, κυρίες και κύριοι, της εποχής εκείνης ήταν ο ίδιος ο λαός, που ενώ νόμιζε ότι νίκησε τη δικτατορία, ότι νίκησε τα δεσμά, ότι αναγεννιέται η δημοκρατία, βρέθηκε ξανά με αεροπλάνα που κουβαλούσαν τον Καραμανλή, με έναν Ανδρέα Παπανδρέου που γύρισε, βρέθηκε ξανά με κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι ήταν οι ίδιοι οι παλαιοί που είχαν προξενήσει εκείνη τη δυστοκία, την οποία βρήκε ως επιχείρημα η χούντα για να έρθει. Δηλαδή, το τραγικό σ’ αυτήν τη χώρα είναι ότι γίνεται κάτι και μετά το πολιτικό σύστημα παραμένει όπως ήταν, αδιόρθωτο, αμετανόητο.

Το ίδιο έγινε και τώρα. Καλούνται να μας βγάλουν από την κρίση αυτοί που μας έβαλαν στην κρίση. Μα, θα μου πείτε «Ο ΣΥΡΙΖΑ, κύριε Λεβέντη, τι φταίει; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νέο κόμμα».

Δεν είναι νέο κόμμα, κυρίες και κύριοι. Είναι άλλη ενδυμασία του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Μην έχουμε αυταπάτες. Όταν όλοι οι Υπουργοί είναι από το ΠΑΣΟΚ, όταν οι διοικητές οργανισμών είναι από το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι νέο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Άρα αυτήν τη στιγμή προσπαθεί να μας βγάλει από την κρίση ένα κόμμα, που είναι μεταμφιεσμένο το ίδιο, το παλαιό ΠΑΣΟΚ, που μας οδήγησε στην κρίση με τους διορισμούς.

Δεύτερη, δηλαδή, ατίμωση συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στη χώρα: Η χούντα έγινε και ήρθαν οι ίδιοι που ήταν πριν τη χούντα και επιβλήθηκαν στο πολιτικό σύστημα. Η πτώχευση έγινε και καλούνται οι ίδιοι να μας βγάλουν απ’ την κρίση. Αυτά είναι τα «εύγε» του πολιτικού συστήματος!

Εγώ πιστεύω ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα δεύτερο Πολυτεχνείο. Αυτό πιστεύει η Ένωση Κεντρώων. Ένα Πολυτεχνείο που αυτήν τη φορά δεν θα δεχθεί μεταμφιέσεις ούτε τα ίδια άτομα να επανέρχονται και να δίνουν στην κοινωνία την εικόνα της ανανέωσης. Αυτή τη φορά η νεολαία ζητά λύσεις, ευθύνη, σοβαρότητα, διαφάνεια.

Πολλές φορές στην Αίθουσα αυτήν έχω μιλήσει για τους συμβούλους των Βουλευτών. Απάντηση δεν έχω λάβει. Έχω ζητήσει όλων των αιρετών οι μισθοί να πάνε 50% κάτω, όπως και του Προέδρου της Δημοκρατίας και όλων των μητροπολιτών. Απάντηση δεν έχω λάβει. Εγώ είμαι εδώ και μιλώ άνευ κειμένου, ενώ ο προηγούμενος τα βγάζει και τα διαβάζει, καθώς και ο επόμενος τα διαβάζει. Άρα οι ομιλίες μου στην Αίθουσα αυτή μέχρι τώρα, στους δύο μήνες, δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν, κυρίες και κύριοι. Άρα η μόνη μου ελπίδα πάλι είναι ο λαός, αν ακούει. Τίποτα άλλο.

Ευχαριστώ πολύ.