Ι. Σαρίδης, Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής (17-11-2015) : Για το Πολυτεχνείο
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2015-11-18 11:00:00 Timestamp ID : 1447844400
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όταν θέλουμε να τιμήσουμε τους νεκρούς, ζυγίζουμε πολύ προσεκτικά τα λίγα λόγια που τελικά επιλέγουμε να πούμε.
Ζήτησα, λοιπόν, να μιλήσω και να εκφράσω από αυτό το Βήμα τον σεβασμό της Θεσσαλονίκης στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, όπως επίσης και την αλληλεγγύη των κατοίκων της στο θαρραλέο γαλλικό έθνος.
Από τα χείλη του Υπουργού και του Πρωθυπουργού, ακούστηκαν σήμερα πολλοί επιθετικοί προσδιορισμοί. Τα συνθήματα, όμως, ξέρετε, είναι ουσιαστικά. «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία», κύριε Μπαλαούρα.
Όσον αφορά το ψωμί, η «πρώτη φορά Αριστερά» θα γιορτάσει την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου φέρνοντας με τη διαδικασία του κατεπείγοντος το νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς και τα προαπαιτούμενα. Σε σαράντα οκτώ ώρες θα πρέπει να ψηφίσουμε για το ψωμί, την επιβίωση και τα σπίτια κάποιων συνανθρώπων μας.
Όσον αφορά την παιδεία, θα συμφωνήσω για τον καταλυτικό της ρόλο με τον σεβαστό συνάδελφο κ. Μανιό. Και απευθυνόμενος στον Υπουργό Παιδείας, του οποίου η πρώτη ομιλία ως Υπουργού Παιδείας, από αυτό το Βήμα, της «πρώτης φοράς Αριστερά» ήταν κούφια, με δημοσιογραφικού τύπου λόγια, θα του διαβάσω ένα απόσπασμα από ένα σχολικό βιβλίο του 1989. Αναφέρεται σε μία ομιλία ενός Άγγλου Βουλευτή, του Τζίντι, το 1830 παρακαλώ: «Όσον κι αν φαίνεται παράδοξο από πρώτη άποψη, το μέτριο της παροχής δωρεάν παιδείας στους φτωχούς που εργάζονται, θα απέβαινε καταστρεπτικό και για την ηθική τους υπόσταση και για την ευτυχία τους. Πράγματι, η μόρφωση θα μάθαινε στους φτωχούς να μισούν την κοινωνική τους κατάσταση, με αποτέλεσμα να μη γίνονται καλοί υπηρέτες, αγρότες και εργάτες, επαγγέλματα που η θέση τους στην κοινωνία έχει προκαθοριστεί. Αντί να τους διδάσκει την υποταγή, η μόρφωση θα τους απέλπιζε και θα τους καθιστούσε μαχητικούς, πράγμα που παρατηρείται συχνά στις βιομηχανικές πόλεις. Η αγωγή θα τους επέτρεπε να διαβάζουν ανατρεπτικά φυλλάδια και βιβλία επικίνδυνα και αντιθρησκευτικά. Ακόμα, θα τους καθιστούσε ανυπάκουους προς τους προϊσταμένους τους. Από αυτά συνάγεται ότι σε λίγα χρόνια το Κοινοβούλιο θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει βία εναντίον τους και να θεσπίσει νόμους που θα τους αφορούν, πολύ αυστηρότερους από αυτούς που ισχύουν σήμερα».
Το 1964, ο Γεώργιος Παπανδρέου κα η Ένωση Κέντρου χαρίζει στον ελληνικό λαό τη δημόσια παιδεία.
Τέλος, μια κουβέντα για την ελευθερία. Το έχω ξαναπεί από αυτό το Βήμα, ξέρετε. Σύντομα θα πρέπει να εξηγήσουμε στον ελληνικό λαό, τι ακριβώς ψηφίζουμε εδώ μέσα. Ελευθερία χωρίς ανάληψη ευθύνης δεν υπάρχει. Το ανώτερο δικαίωμά μου είναι να αναλαμβάνω την ευθύνη. Έτσι καταλαβαίνω εγώ το ιδεώδες του Πολυτεχνείου. Ως ελεύθερος άνθρωπος, με ελεύθερη βούληση, αναλαμβάνω την ευθύνη του να είμαι ελεύθερος.
Τιμή στους νεκρούς του Πολυτεχνείου!
Ευχαριστώ πολύ.