Περί διαπραγμάτευσης το ανάγνωσμα…
Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2016-04-28 12:33:00 Timestamp ID : 1461846780
Πριν από αρκετά χρόνια, τη δεκαετία του ‘80, αν δεν με απατά η μνήμη μου, μια ταινία τρόμου, "Ο δρόμος με τις Λεύκες" έσπαγε ταμεία στις κινηματογραφικές αίθουσες ,με την εμβληματική φιγούρα του Φρέντυ Γκρούγκερ, ως αιμοσταγούς δολοφόνου, να μην αφήνει τίποτα όρθιο. Σήμερα, το ίδιο τρομακτικό μονοπάτι προσπαθεί να περάσει η «πρώτη φορά Αριστερά» και πλέον ατενίζει το τέλος του δρόμου έχοντας να αντιμετωπίσει πολλούς επίδοξους δολοφόνους, που απλά τη μόνη διευκόλυνση που της κάνουν είναι να επιλέξει το τρόπο που θα πεθάνει.
Η ιστορία λένε πως διδάσκει. Δυστυχώς όμως, όπως φαίνεται, η «πρώτη φορά Αριστερά» την έχει αγνοήσει πλήρως , θεωρώντας προφανώς ότι η ιστορία που έχει γραφτεί είναι λάθος , οπότε θα γράψει τις δικές της σελίδες. Ασφαλώς, μέχρι ενός βαθμού, το καταφέρνει, αφού έχει καταλάβει με τον πλέον οδυνηρό τρόπο για όλους μας , ότι άλλο πράγμα είναι η διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους των δανειστών κι άλλο η διαπραγμάτευση με τους καθηγητές και το υπ. Παιδείας, στο πλαίσιο δεκαπενταμελούς σχολικής εκπροσώπησης.
Ωστόσο αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είναι πλέον γνωστό ότι , σε επίπεδο κυβερνητικής διαχείρισης δεν προχωρά τίποτα. Δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Οι διαφορετικές τάσεις που υπάρχουν μέσα στο κυβερνών κόμμα, δεν του επιτρέπουν να ασκήσει διοίκηση, αφού είναι περισσότερες οι φωνές που εκφράζουν απόψεις ωσάν να μην είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ένα κόμμα που υποστηρίζει το κίνημα του "Δεν πληρώνω". Όταν όμως είσαι κυβέρνηση, προτεραιότητα έχει το κράτος και ο λαός και μετά όλα τα υπόλοιπα. Κλασικό παράδειγμα η Ειδομένη και το κλείσιμο της σιδηροδρομικής γραμμής από πρόσφυγες με την προτροπή αλληλέγγυων και ΜΚΟ , με ανυπολόγιστη ζημιά για την εθνική οικονομία.
Από τη άλλη πλευρά, βλέπουμε τη ΝΔ σε φάση ανασυγκρότησης, να θέλει εκλογές – τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται προς τα έξω – για να κάνει τι; Να σώσει τη χώρα; Και πρέπει να έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να γίνει αυτό; Και γιατί δεν έσωσε τη χώρα ο Σαμαράς; Τι έγινε λάθος; Στο μόνο που έχουν δίκιο είναι ότι, η αργή και μακρόσυρτη διαπραγμάτευση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, αύξησε τις απαιτήσεις των δανειστών.
Στην άλλη πλευρά του… Ποταμιού, ο Σταύρος Θεοδωράκηης προσπαθεί να κρατηθεί στην επιφάνεια του και «παίζει τα ρέστα» του, επιχειρώντας συνεργασία με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Η Φώφη Γεννημματά προσπαθεί, με τη σειρά της, να ελέγξει τους Βενιζελο-Λοβέρδους που της έτυχαν ενώ το ΚΚΕ ακολουθεί με συνέπεια τον δρόμο του μοναχικού καουμπόι.
Θα μου πείτε: τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως οι δανειστές και οι εκπρόσωποι τους, για λόγους που μας είναι άγνωστοι , παίζουν την κάθε κυβέρνηση χωριστά και την αναγκάζουν να χορέψει στον σκοπό που εκείνοι θέλουν. Δεν έχουν απέναντί τους ένα αρραγές μέτωπο, με όρια σαφή και απροσπέλαστα. Εάν όμως είχαν να αντιμετωπίσουν μια οικουμενική κυβέρνηση, όπως συνεχώς ζητάει η Ένωση Κεντρώων, τότε ίσως οι εξελίξεις να ήταν διαφορετικές. Το πολύ σημαντικό ρητό "η ισχύς εν τη ενώσει" το ξεχνάμε, διαρκώς. Δυστυχώς και σε βάρος όλων μας…
*Ο Αλέξανδρος Ανδριώτης είναι πολιτευτής της Ένωσης Κεντρώων στην Περιφέρεια Αττικής