Β. Λεβέντης, Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής (17-11-2016) : Για το Πολυτεχνείο

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2016-11-21 09:22:00 Timestamp ID : 1479720120

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων): Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κύριε Πρόεδρε, χαίρομαι που ευρίσκομαι πάλι μαζί σας. Δεν ξέρω πώς καταφέρνουμε και μιλούμε πολύ αραιά. Πάνω από ένα μήνα έχουμε να μιλήσουμε εδώ πέρα. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουμε και υπάρχει πιο πολύ δράση έξω από το Κοινοβούλιο και λιγότερη στο Κοινοβούλιο. Δεν ξέρω πόσο επιτελείται το έργο και πόσο προοδεύουν οι Επιτροπές. Μακάρι να γίνεται αυτό ακωλύτως. 

Πάντως να ξέρουμε ότι όσο λιγότερο δουλεύει το κοινοβούλιο, τόσο λιγότερο υπάρχει και δημοκρατία. Είναι η άποψή μου αυτή. 
Μιλάμε σήμερα για την ημέρα του Πολυτεχνείου. Είναι μια μεγάλη μέρα. Είναι μια μέρα που δοξάζουμε ανθρώπους που απένταροι πρόταξαν τα στήθια τους χωρίς προοπτική, χωρίς καμία σιγουριά. Φοιτητές όντες από φτωχικές οικογένειες της υπαίθρου πρόταξαν τα στήθη τους απέναντι σε μία οργανωμένη χούντα, η οποία χούντα τι έκανε; Αφαιρούσε την αναβολή λόγω σπουδών και υπήρχε περίπτωση να καταστραφεί η οικογένεια του φοιτητή. Δηλαδή, υπήρξαν άνθρωποι που ρίσκαραν τα πάντα και δεν είχαν τίποτα. 

Όσοι έχουν αγωνιστεί και έχουν δώσει το αίμα τους και τη ζωή τους, το κάνανε για τη δημοκρατία. Έχουμε φτάσει σήμερα σε μια εποχή που πείτε μου πόσοι ρισκάρουν τα πάντα χωρίς να έχουν τίποτα. Διερωτηθείτε: Υπάρχει τέτοια ιερότητα πλέον στη σημερινή εποχή; Γιατί είναι ιερότητα να είσαι το μηδέν, να σε παίρνει η χούντα να σε πηγαίνει Αλεξανδρούπολη στρατιώτη και εσύ παρά ταύτα να λες «Έξω η χούντα», να φυλακίζεσαι, να διώκεσαι.

Βέβαια, αλλάζουν οι εποχές θα μου πείτε και κόμματα τα οποία λέγαν «Έξω οι Αμερικανοί», τώρα θεωρούν ότι με το που ήρθε ένας Αμερικανός Πρόεδρος ήταν επίτευγμα. Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ έχουν αγωνιστεί επί σειρά ετών κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Και τώρα παρουσιάζεται ως επιτυχία ότι ήρθε εδώ ο Ομπάμα και είπε κατά της λιτότητας. 
Η επίσκεψη ενός Προέδρου είναι κάτι, έστω και τις τελευταίες εβδομάδες πριν την πτώση του. Αλλά να μην ξεχνάμε ότι αυτός που ήρθε είναι ένας Πρόεδρος που αποδοκιμάστηκε στις τελευταίες εκλογές. Είχε ενεργά αναμειχθεί στον αγώνα υπέρ της Κλίντον και αποδοκιμάστηκε. Γιατί είμαι σίγουρος ότι τον Τραμπ δεν τον ψήφισε ο αμερικανικός λαός, απλά καταψήφισε μια ελίτ που είχε δημιουργηθεί στην Ουάσιγκτον, η οποία είναι μόνιμη και βάζει ο καθένας τη γυναίκα του Πρόεδρο αργότερα. Ήδη λένε ότι πρέπει να μπει και η Μισέλ Ομπάμα υποψήφια για την προεδρία. Αυτή την ελίτ πήγε να καταψηφίσει ο Αμερικανός.
Εγώ ήμουν στην Αμερική πριν σαράντα μέρες και είδα απλούς ανθρώπους, σεκιούριτι, υπαλλήλους, σερβιτόρους και ήταν υπέρ του Τραμπ και ανησύχησα. Λέω: «Δεν βλέπετε ότι είναι ασυνάρτητος σε ό,τι λέει; Δεν έχει δομή ο λόγος του κλπ.» και η απάντηση ήταν: «Από τους άλλους τι είδαμε;». Αυτή ήταν η απάντηση από τους απλούς ανθρώπους. Βέβαια, επειδή λέγαν και οι δημοσκοπήσεις ότι βγαίνει η Κλίντον, πίστευα και εγώ ότι θα βγει η Κλίντον, πίστευα ότι θα εφοβούντο να τον ψηφίσουν. 

Εν πάση περιπτώσει, είδατε πόσο αλλάζουν τα πράγματα; Κάποτε έκαναν αγώνες κάποιοι κατά των Αμερικανών, έκαναν σχεδόν καθημερινές διαδηλώσεις έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία και τώρα περιμένουμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να πιέσουν για το χρέος. 
Και διερωτώμαι: Τι να πιέσουν για το χρέος; Αφού ξέρετε ότι το χρέος έχει πάει στα κράτη. Και για 1 ευρώ να χαρίσει η Μέρκελ, χρειάζεται απόφαση του κάθε κοινοβουλίου. Τρεις φορές το έχω πει στον κύριο Πρωθυπουργό κατ’ ιδίαν: Γιατί προβάλλετε το χαρτί ότι θα μειωθεί το χρέος; Να προβάλλετε άλλα χαρτιά, επιμηκύνσεις, μείωση επιτοκίων, να έλθουν επενδυτές, να ζητάμε ευκαιρίες και όχι χρήματα.

Γιατί επιμένετε τόσο πολύ στη μείωση του χρέους, αφού γνωρίζετε προεξοφλημένα ότι θα αποτύχετε εκεί; 
Δεν μου έχει απαντήσει ο κ. Τσίπρας. Και μάλιστα, αντί απαντήσεως, όταν ήρθε εδώ ο Ομπάμα και ενώ έγραψαν οι εφημερίδες και είπαν οι τηλεοράσεις ότι θα παρίστανται όλοι οι πολιτικοί Αρχηγοί στις εκδηλώσεις, την ελάσσονα Αντιπολίτευση την αποκλείσατε από αυτές και καλέσατε πρυτάνεις, πρωθυπουργούς ενενήντα και ενενήντα οκτώ ετών, καλέσατε δικαστές, πρεσβευτές και όχι τους Αρχηγούς Κοινοβουλευτικών Ομάδων. 
Κρυφτήκατε πίσω από το αυστηρό πρωτόκολλο. Δηλαδή, τι θα ενοχλούσε να είμαι εγώ, η Γεννηματά και ο Θεοδωράκης, τρεις καρέκλες ακόμα στο δείπνο; Θα έχανε κάτι ο κ. Τσίπρας; Δεν το αντιλήφθηκα αυτό, κυρίες και κύριοι. Μήπως υπάρχει φόβος μήπως μάθει ο ξένος ηγέτης ότι έχουμε και κάποιες άλλες, διαφορετικές απόψεις;
Γιατί εμείς έχουμε την άποψη -και σε αυτό διαφέρει από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ η Ένωση Κεντρώων- ότι εάν αφαιρεθούν οι παθογένειες, η χώρα ορθοποδεί. Δεν χρειάζονται ούτε δάνεια ούτε μνημόνια. 

Θα μου πείτε «τι λες, κύριε Λεβέντη; Εάν λήγει ένα ομόλογο, πώς θα το πληρώσουμε χωρίς δάνεια;». Έχω αυτήν την άποψη, ότι πρέπει να αφαιρεθούν οι πολλαπλές συντάξεις και γίνουν όλες μία, να αφαιρεθούν οι συντάξεις των πλουσίων, να εντοπίσουμε τις ογδόντα χιλιάδες περιπτώσεις που έχουν ούτως ή άλλως εισοδήματα πάνω από το 3.000 ευρώ το μήνα, να βρούμε τους αργόμισθους που υπάρχουν στο δημόσιο, στους δήμους και στις ΔΕΚΟ – αυτό εννοούν οι ξένοι όταν φωνάζουν «κόψτε δαπάνες»- να κάνουμε τους Βουλευτές από τριακόσιους διακόσιους. Χρειαζόμεθα όλοι στην Αίθουσα αυτοί; Εάν χρειαζόμεθα, να τους κάνουμε τετρακόσιους. Όμως, νομίζω ότι μπορεί να λειτουργήσει ένα κράτος δέκα εκατομμυρίων και με διακόσιους, για να μην γίνουμε συντεχνία. 

Πρέπει να γίνουν κάποιες διορθώσεις, για παράδειγμα να μειωθεί στη μέση ο μισθός του Βουλευτή. Ξέρω ότι η Αίθουσα δεν θέλει. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής, μιλώντας σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό μετά την τελευταία μου ομιλία, είπε στον κ. Χατζηνικολάου ότι δεν συμφωνεί με τη μείωση του μισθού του Βουλευτών ούτε με τη μείωση του αριθμού των Βουλευτών. 
Απόψεις είναι αυτές. Κάνει κάποιες φιλότιμες προσπάθειες, δεν έχω αντίρρηση. Αλλά εδώ δεν χρειάζονται απλά προσπάθειες. Εδώ χρειάζεται ένα αποτέλεσμα και να ξαναφέρουμε την κοινωνία και τον λαό κοντά στην πολιτική, να μπει νέο αίμα στην πολιτική. Και νέο αίμα δεν είναι αυτοί που βάζει ο κ. Τσίπρας ή που βάζω εγώ, οι καινούριοι. Εννοώ νέο αίμα που έχει και διαφορετικές απόψεις. Γιατί εάν η διαφορετικότητα είναι μόνο εκτός Αίθουσας, πάμε σε άσχημες εξελίξεις. Εάν καταφέρουμε η Αίθουσα αυτή να εκφράζει κάτι ομοιογενές, περίπου παρόμοιο, η δε διαφορετικότητα να είναι μόνο εκτός Αιθούσης, θα έχουμε άσχημες εξελίξεις. 
Δεν λαϊκίζω όταν ζητάω μείωση του αριθμού των Βουλευτών. Είναι χρέος. Όταν τρώνε από τους Μητροπολίτες χιλιάδες άνθρωποι, όταν οι δήμαρχοι ταΐζουν και αυτοί τόσους φτωχούς ανθρώπους, όταν λειτουργούν κοινωνικά παντοπωλεία, θεωρώ ότι υπάρχει χρέος και η πολιτική ηγεσία με τις δικές της θυσίες να δώσει το δίδαγμα. Έχουμε καταφέρει επί σειρά ετών να διώξουμε τον κόσμο από κοντά μας. Δεν πρέπει να τον επαναφέρουμε αυτόν τον κόσμο; Μέσα στο πλαίσιο αυτό κάνουμε τις προτάσεις. 
Γράφτηκε στις εφημερίδες ότι είχα ένα φλερτ με τον κ. Τσίπρα. Η αλήθεια είναι ότι μόνο στο θέμα της απλής αναλογικής συμπέσαμε. 

Μάλιστα, του τόνισα εις την τελευταία μας συνάντηση: «Μην ξαναπερνάς νομοσχέδια με εκατόν πενήντα τρεις. Προσπάθησε να πετύχεις συναίνεση. Δεν ψήφισε η Βουλή την απλή αναλογική; Εσύ να επιμείνεις εις τη συναίνεση. Τι τα θέλεις τα νομοσχέδια με εκατόν πενήντα τρεις και οι μισοί να λένε τους άλλους μισούς προδότες; Προσπάθησε εποικοδομητικό διάλογο και να ψηφίζουν τα νομοσχέδια διακόσιοι, διακόσιοι σαράντα. Προσπάθησέ το αυτό!». 
Αντί να το καταφέρει αυτό και να το επιδιώξει, επανέρχεται, κλείνεται στο καβούκι του ξανά και γυρίζουμε στην προ της απλής αναλογικής εποχή με τους εκατόν πενήντα τρεις. 
Δεν θα έχουμε καλή κατάληξη, διότι το οικονομικό θα είναι πολύ άσχημο, κυρίες και κύριοι. Μπορεί και εσείς να έχετε τις πληροφορίες σας από την Ευρώπη, αλλά θα μου επιτρέψετε να τις έχω και εγώ. Και η Ευρώπη απαντάει, αυτή θα είναι η απάντηση στον κ. Τσίπρα: «Συμφωνούμε, προχωρήστε τις μεταρρυθμίσεις και το 2018, αν το ύψος του χρέους είναι εμπόδιο για να βγείτε στις αγορές, τότε θα το κοιτάξουμε». Αυτή είναι η απάντηση της Ευρώπης. Θα ήταν αφελής ο κ. Τσίπρας, αν περίμενε διαφορετική απάντηση. Τι θα κάνει, λοιπόν, η Βουλή μετά από αυτά; 
Οι δε μεταρρυθμίσεις πρέπει να προχωρήσουν. Ξέρετε γιατί; Ας πούμε στα εργασιακά, που όλα τα κόμματα λένε «όχι μεταρρυθμίσεις!», δήθεν διότι προστατεύουν τους εντός αγοράς εργασίας, μη χάσουν τα κεκτημένα τους. Οι άνεργοι; Για τους άνεργους κάνουμε τίποτα; Όχι! Εκρηκτική ύλη! Για τους άνεργους δεν κάνει τίποτα. Κανένα κόμμα δεν έχει άποψη για τους άνεργους, παρά λένε αορίστως ότι θα υπάρξει ανάπτυξη και θα απασχοληθούν οι άνεργοι. 
Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτό; Πόσο μπορεί να ζήσει ένας άνεργος τρώγοντας στους μητροπολίτες; Πόσο; Πόσο μπορεί να κάτσει μια κυβέρνηση ούσα μνημονιακή και συνεχώς κόβουσα μισθούς, συντάξεις και επιβαρύνουσα με νέους φόρους; Πόσο μπορεί να κάτσει; 
Πού οδηγεί αυτό το πράγμα; Έχετε κάποια γνώμη ότι έρχεται κάτι που θα σας δώσει ώθηση; Όχι. Άρα, εδώ είναι θέμα πτωτικής πορείας. Είναι θέμα αντοχής της κοινωνίας και της Κυβέρνησης. 
Εγώ πιστεύω ότι έκανε λάθος αυτή η Βουλή και ότι οι πολιτικοί Αρχηγοί κάναμε λάθος που δεν κάναμε μια μεγάλη κυβέρνηση διακοσίων πενήντα εδρών. 
Τη μεγάλη κυβέρνηση, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν τη ζήτησα από καπρίτσιο. Τη ζήτησα διότι όπου επικοινωνούσα με το εξωτερικό μού έλεγαν ότι χρειάζεται πολιτική σταθερότητα. 
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι συμπαγής, είχε, όμως και απώλειες. Είχε τον Παναγούλη που ανεξαρτητοποιήθηκε, είχε την Κατριβάνου που απλώς παρέδωσε την έδρα της, έχει τον κ. Καμμένο που λέει ότι αν του πει ο Αρχιεπίσκοπος, θα ρίξει την Κυβέρνηση. 
Πιστεύετε ότι όταν ακούγονται αυτά, έξω χαίρονται και ετοιμάζονται να φέρουν τα λεφτά τους; Το πιστεύετε στα αλήθεια; Δεν νομίζω. 
Η χώρα βαδίζει την κατιούσα. Εάν αυτή την ώρα δεν προβληματιστούν οι άνθρωποι που ηγούνται των κομμάτων, θα καταστραφεί η χώρα. Σας το λέω υπευθύνως. Και σε σχέση με αυτά που λέτε, «θα ανεβούμε σιγά σιγά και ο λαός θα μας κρίνει το 2019 και τα λοιπά», βεβαίως θεσμικά μπορεί να φτάσει μια κυβέρνηση στο 2019, αλλά όταν έχει τόσο μικρή αποδοχή, μπορεί να αντέξει; Δηλαδή αν αυτό το 15% των δημοσκοπήσεων γίνει 10%, μπορεί να αντέξει; 
Και στρέφομαι και προς τη Νέα Δημοκρατία. Ακόμα και να γίνουν εκλογές και να βγει και με την κ. Γεννηματά να σχηματίσει κυβέρνηση –γιατί δεν υπάρχει άλλο κόμμα να δώσει στήριξη στη Νέα Δημοκρατία- θα είναι και αυτή μια κυβέρνηση των εκατόν πενήντα τριών. Θα φέρει επενδύσεις; Όχι. 
Δηλαδή, παλεύουμε από δύο εγωισμούς, του κ. Τσίπρα και του κ. Μητσοτάκη, να καταστρέψουμε τη χώρα. 
Και θα πω και κάτι γι’ αυτό που λένε ΕΣΡ. Λέει: «Πετύχαμε συναίνεση». Εγώ ζητούσα  συναίνεση…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σπυρίδων Λυκούδης): Κύριε Πρόεδρε, με κάθε σεβασμό, να ολοκληρώσουμε, όμως.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων): Συγγνώμη, αλλά είχα καιρό να μιλήσω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σπυρίδων Λυκούδης): Παρακαλώ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Το Πολυτεχνείο, κύριε Πρόεδρε, το Πολυτεχνείο!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων): Δεν θα φάω πολύ χρόνο. Μην ανησυχείτε. Όλες τις άλλες φορές έχω σεβαστεί απολύτως τον χρόνο.
Εγώ με τη συναίνεση εννοούσα συνεννόηση, να πούμε να δοθούν στο ΕΣΡ όλες οι αρμοδιότητες και να παρακολουθούμε. Εδώ ελέχθη κάτι το οποίο δεν κατάλαβα. Θα συνεννοείται το ΕΣΡ με τα κόμματα, τη Βουλή και την Κυβέρνηση για το πόσες άδειες θα είναι; Δηλαδή, δεν δώσαμε όλες τις αρμοδιότητες στο ΕΣΡ; Το Σύνταγμα λέει «όλες τις αρμοδιότητες στο ΕΣΡ».
Εδώ ελέχθη, την ίδια μέρα που ψήφιζαν οι εκπρόσωποι στη Διάσκεψη των Προέδρων, ότι θα υπάρχει συνεννόηση μεταξύ κομμάτων, Βουλής, Κυβέρνησης και ΕΣΡ. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή ξέρει κανείς πόσες άδειες θα δώσουν; Αύριο αν υπάρξει διάσταση μεταξύ του ΕΣΡ; Εκτός αν έχουμε βάλει τέτοια άτομα που θα υποκύπτουν εις όλα, που θα τους παίρνουν ένα τηλέφωνο… Δεν φαντάζομαι να βάλαμε τέτοιους. Τέτοιους βάλαμε;

Αν υπάρξει διάσταση απόψεων τι θα γίνει; Θα συσταθεί όργανον του πολιτικού κόσμου που θα έχει επαφή με το ΕΣΡ; Αυτά με φοβίζουν. Ή δεχόμεθα το Σύνταγμα; Εγώ όταν είπα: «Αυτόν που υπέδειξε η Νέα Δημοκρατία ας τον δεχθείτε», νομίζατε ότι ήθελα να στηρίξω τη Νέα Δημοκρατία; Να κλείσει το ζήτημα ήθελα, γιατί ταλανίστηκε η κοινωνία. Δεν άντεχε άλλο η κοινωνία να γίνονται άγονες Διασκέψεις που να μην οδηγούν πουθενά.
Και νομίζω έπρεπε, κύριε Πρόεδρε της Βουλής, πριν γίνει κάθε Διάσκεψη, μόνο αν έχει ελπίδα επιτυχίας να τη συγκαλείτε. Με το να συγκαλείτε Διασκέψεις και να παίρνει δεκαπέντε-δεκαέξι κ.λπ., πλήττεται ο αυτοσεβασμός του Κοινοβουλίου. Είναι η θέση μου αυτή. Πρώτα καταλήγουμε σε μια συμφωνία και μετά συγκαλούμε τη Διάσκεψη. Πειραματισμοί με τη Διάσκεψη των Προέδρων δεν χωρούν. 

Ελέχθη κάτι για το «Παρών» που είπαμε χθες ως Ένωση Κεντρώων στον προϋπολογισμό της Βουλής. Αυτό είναι γιατί δεν έχουμε εισακουστεί ούτε στον αριθμό των Βουλευτών ούτε στον μισθό των Βουλευτών που ζητούμε να είναι ο μισός ούτε στους μετακλητούς. Είδα ότι αυξήθηκαν οι μετακλητοί κατά τι. 
Άκουσα, επίσης, ότι ζητούν κάποιοι να επανέλθει ο θεσμός της σύνταξης του Βουλευτή που έχουμε καταργήσει μετά το 2012 και παίρνουν οι προ του 2012. Επροτάθη να επανέλθει ο θεσμός, γιατί «κάποιοι δίνουν τη ζωή τους εδώ μέσα». Κατ’ αρχάς, δεν είναι υποχρεωμένοι να τη δώσουν εδώ μέσα. Ας τη δώσουν έξω τη ζωή τους. Υπάρχει χώρος και εκτός Βουλής, αν θέλουμε να δώσουμε τη ζωή μας. 

Πρέπει να κόψουμε και τη σύνταξη των Βουλευτών και προ του 2012. Μάλιστα κάποιοι παίρνουν δύο-τρεις συντάξεις, να ξέρετε. Να κοπεί εντελώς η σύνταξη του Βουλευτή, γιατί είναι λειτούργημα. Δεν επιτρέπεται να πηγαίνει στο ταμείο ο συνταξιούχος και να παίρνει λεφτά όπως ο εργαζόμενος. Ο εργαζόμενος ίδρωσε. Εδώ μέσα ιδρώτας χύνεται; Εδώ μέσα υποτίθεται ότι είμεθα κάποιοι που αγωνιούμε για τη χώρα. Αλλιώς εκλαμβάνω εγώ αυτό το λειτούργημα.
Με σοβαρότητα η Αίθουσα, αν θέλουμε επαφή με την κοινωνία, πρέπει να κόψει και τις συντάξεις των τέως Βουλευτών. Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ πολύ, λάβετέ το υπόψη σας. Γιατί εκείνη την ημέρα που μιλήσατε στον κ. Χατζηνικολάου μου δώσατε την εντύπωση ότι εκπροσωπούσατε συντεχνία και όχι το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ευχαριστώ.