ΗΠΑ – Κίνα : η μετωπική σύγκρουση

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2019-03-18 11:37:00 Timestamp ID : 1552909020

Οι σχέσεις Κίνας -ΗΠΑ βρίσκονται από το 2016 σε ανοιχτή σύγκρουση. Στόχος: ποιος θα είναι το παγκόσμιο αφεντικό. Ο Ντόναλντ Τραμπ στοχοποίησε την Κίνα ως τον βασικό αντίπαλο της Αμερικής και ξεκίνησε εναντίον της έναν, εμπορικό, χρηματοπιστωτικό και τεχνολογικό πόλεμο. Πίσω από την εικόνα μιας προστατευτικής στροφής κι επικοινωνιακών χτυπημάτων των ΗΠΑ, κρύβεται μια στρατηγική. Από την μια πλευρά οι διμερείς συμφωνίες σταθεροποιούν τις σχεσεις με συμμάχους όπως το Μεξικό, ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την άλλη πλευρά, η επιβολή νέων φόρων της τάξεως των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις κινεζικές εξαγωγές εξυπηρετεί μια πολιτική που θέλει να εμποδίσει την Κινεζική εξάπλωση.

Στο βιομηχανικό επίπεδο: την αναδιοργάνωση των αλυσίδων παραγωγής και την ενίσχυση των αμυντικών δραστηριοτήτων. Στο τεχνολογικό επίπεδο : η παρεμπόδιση της επιτυχίας των προτεραιοτήτων του σχεδίου "Made in China 2025". Στο χρηματοπιστωτικό επίπεδο: να εμποδιστεί ο έλεγχος των κινεζικών συμφερόντων σε διεθνές πλαίσιο. Στο γεωπολιτικό επίπεδο : να εμποδιστεί το Κινεζικό μοντέλο " οι νέοι δρόμοι του μεταξιού".

Από την Κινεζική πλευρά τώρα. Μετά την "ενθρόνιση"του Σι Ζινπιγκ στην αιώνια προεδρία του 19ου συνεδρίου του ΚΚ Κίνας, η Κίνα έχει ως πλάνο την παγκόσμια κυριαρχία ως το 2049. Εφαρμόζει μια σφαιρική στρατηγική. Επιβεβαίωσε του μονοπωλίου εξουσίας από το ΚΚ, επαναπροσανατολισμό της Ανάπτυξης προς τις Κινεζικές επιχειρήσεις, την υψηλής ποιότητας κατάκτηση του διαστήματος μέσα από μαζικές επενδύσεις, τον κυβερνοχώρο και την τεχνητή νοημοσύνη. Επίσης επιδιώκει την δημιουργία ισχυρού ναυτικού με την προσάρτηση της θάλασσας της Κίνας έτσι ώστε να απωθήσει τις ΗΠΑ από την την Ανατολική πλευρά του Ειρηνικού. Χωρίς βέβαια να ξεχνά να προβάλλει το κινεζικό μοντέλο διακυβέρνησης μέσα από την προσπάθεια της να ελέγξει ουσιαστικές υποδομές χωρών (ακόμη κι ολόκληρες χώρες μέσα από την οικονομία της) έτσι ώστε να ξαναγίνει η παγκοσμιοποίηση με κέντρο πια την Κινα.

Ορθά διαπίστωσε ο Τραμπ ότι η είσοδος της Κίνας στην παγκόσμια αγορά δεν βοήθησε ούτε στον εκδημοκρατισμό της ούτε στην απόκτηση νοοτροπία της στην ελεύθερη οικονομία. Το όνειρο για ένα κράτος δικαίου στην Κίνα δεν έγινε ποτέ πράξη. Η επιθετική πολιτική των Αμερικανών έδωσε κάποια πρώτα αποτελέσματα. Χαμήλωσε ο κινεζικός ρυθμός Ανάπτυξης, είχαμε πτώση του χρηματιστηρίου της Σανγκάη, υπήρξε φυγή κεφαλαίων και ως συνέπεια δεν πραγματοποιήθηκαν πρότζεκτ που ανήκαν στην πολιτική των "νέων δρόμων του μεταξιού". Δεν είναι όμως δεδομένη η νίκη των ΗΠΑ. Οι Κινεζικές αντιδράσεις μπορούν να έχουν επίσης επιπτώσεις στις ξένες επιχειρήσεις που δρουν στην Κίνα αλλά και στην αύξηση πληθωρισμού στην Αμερική. Επίσης η επιμονή της Κίνας ν' αναλαμβανει να εξωραΐσει με τον δικό της τρόπο διεθνείς επιχειρήσεις ή σχέδια  που είχαν εγκαταλειφθεί μετά τον πόλεμο από τους Δυτικούς, μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή των δεδομένων της συμφωνίας των μεγάλων δυνάμεων το 1945. 

Τα πάντα προς το παρόν χωρίζουν Κίνα κι Αμερική. Το κοινό που έχουν είναι η επιθυμία τους να κυριαρχήσουν τον 21ο αιώνα. Το κύριο διακύβευμα αυτής της διαμάχης είναι η πολιτική ελευθερία την ώρα της παγκόσμιας ιστορίας και της ψηφιακής επανάστασης. Οι ΗΠΑ τότε μόνο μπορούν να νικήσουν όταν ξαναβάλουν σε λειτουργία τις αξίες και την ιστορία της ελεύθερης αγοράς που τόσο καλά γνωρίζουν.

Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητής φιλοσοφίας της τέχνης, ποιητής, εικαστικός.