Ο Πατέρας η Μητέρα και το κοινό αίσθημα.

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2019-03-18 11:32:00 Timestamp ID : 1552908720

Πριν λίγες μέρες ψηφίστηκε στην Γαλλική Βουλή το νομοσχέδιο βάσει του οποίου οι όροι "πατέρας" και "μητέρα" αντικαθίστανται στο εξής στα δημόσια έγγραφα από τους αντίστοιχους όρους "γονέας 1" και " γονέας 2". Ανεξάρτητα βέβαια του γεγονότος ότι για να περάσει κάτι τέτοιο οριστικά θα χρειαστεί κι η απόφαση της συγκλήτου, νομίζω ότι αξίζει να σταθούμε και να ακτινογραφήσουμε όσο καλύτερα γίνεται την ανωτέρω απόφαση.

Εξ αρχής κάθε μια από τος αντιμαχίες πλευρές κατηγόρησε την άλλη για " ιδεολογικά" επιχειρήματα. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι δυο αντιμαχόμενες ιδεολογίες;

Η " συντηρητική " πλευρά αρνείται μαχητικά την αντίπαλη μεταμοντέρνα πλευρά έτσι όπως εξελίσσεται σήμερα. Αυτή η δεύτερη πλευρά διεκδικεί για τον εαυτό της τον τίτλο " προοδευτική". Όπως είπε πρόσφατα κι ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν σήμερα γίνεται μάχη μεταξύ " προοδευτικών και λαϊκιστών".

Ανεξάρτητα των ονομάτων των ιδεολογιών υπάρχει μετωπική σύγκρουση δυο ασυμφιλίωτων οραμάτων. Ο νόμος που ψηφίστηκε στην γαλλική Βουλή και θέλει να αντικαταστήσει τους όρους "πατέρας" – "μητέρα" με τους όρους "γονέας 1" – "γονεας2", θέλει να συμβάλλει όπως γράφτηκε στο ν' αποφευχθεί η σκληρή διάκριση σε βάρος των ομοφυλοφίλων ζευγαριών και να μην χάνουν την ταυτότητα τους. Με απλά λόγια να μην νοιώθουν "περιθωριοποιημένα" σε σχέση με τα ετερόφυλα ζευγάρια .

Που σημαίνει ότι πρακτικά τα ετερόφυλα ζευγάρια που ναι η πλειοψηφία δεν θα μπορούν ν' αποκαλούνται "πατέρας-μητέρα" στα δημόσια έγγραφα.

Αν τώρα ο "πατέρας" είναι το "1" κι η μητέρα το "2" η αντιστρόφως, τότε η περίφημη συνταγματική ισότητα των φύλων πάει περίπατο. Κάτι που πολλοί υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του φεμινισμού δεν το δέχονται. Άρα κάτι δεν πάει καλά.

Υπό το πρόσχημα της προστασίας των ομοφυλοφίλων ζευγαριών, ο νέος νόμος ωθεί στην αδιαφορία των φυσικών διαφορών. Και δεν είναι μόνο αυτό. Γιατί οι του πολιτικά ορθού και ειδικά κάποιες ακτιβιστικές οργανώσεις (κι όχι όλοι οι ομοφυλόφιλοι) στοχεύουν την καταστροφή κάθε είδους ταυτοτήτων, ειδικοτήτων, ρόλων κι ενσωματώσεων, χρησιμοποιώντας συμβολικά μέσα στην διάθεση τους.

Οι διαθέσεις τους δε είναι τόσο ακραίες ώστε φτάνουν σε καταστάσεις απίθανες, ν' αρνηθούν την φυσική χαρά των ρόλων "πατέρας-μητέρα". Οι ακτιβιστικές οργανώσεις νοιώθουν μια αλλεργία για καθετί που έχει σχέση με ταυτότητα, φυσική διαφορετικότητα, σύνορα, ρίζες ή παραδόσεις. Αυτή η στάση τους είναι αντίθετη με το μέτρο του κοινού αισθήματος που χει βασιστεί επί αιώνες στην παρατήρηση και την Σοφία της φύσης.

Το να εξοργίζεις όμως το κοινό αίσθημα πάει να πει ότι δεν λαμβάνεις το όψιν σου την πραγματικότητα και ότι ζεις σε φανταστικά κατασκευάσματα και σε φανταστικές κοινωνίες. Και καλή η φαντασία μεν γιατί μπορεί να βοηθήσει όταν βασιστεί στο κοινό αίσθημα. Όμως στην αντίθετη περίπτωση δημιουργούνται τέρατα εξωπραγματικά που εκτός του σινεμά η γενικών των τεχνών προκαλούν δυστυχία στον κόσμο και τον εξοργίζουν.

Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης, ποιητής, εικαστικός.
d.davvetas@enosi-kentroon.gr