ΙΣΩΣ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2019-03-21 13:24:00 Timestamp ID : 1553174640

Μετά από δέκα σχεδόν έτη φιλοξενίας, στην Φωνή των Πειραιωτών, μοιραστήκαμε επιτυχίες, αποτυχίες, αλλαγές, φόβους και ελπίδες. Είναι αλήθεια ότι μέσα στο διάστημα αυτό, η Ελλάδα πέρασε όσες αναταράξεις, δεν είχε υποστεί τα χρόνια της μεταπολίτευσης, που κάποιοι μπορούν να χαρακτηρίζουν πλέον ως «έτη φθοράς».

Κάποιοι εξ ημών, ίσως μπορούν ακόμα να κάνουν σύγκριση, σχετικά με την προ και τη μεταπολιτευτική εποχή των παροχών από δανεικά χωρίς αντίκρισμα. Όσοι διδάχτηκαν πολυτονική γραφή λόγου χάρη. Στο μέλλον, μπορεί κι εκείνοι να διαχωριστούν, από τις γενιές, που θα γράφουν ελληνικά με λατινικό αλφάβητο. Δεν είναι σενάριο φαντασίας.

Λίγοι γνωρίζουν ότι υπήρξε πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, γενάρχη της γνωστής πολιτικής δυναστείας, κατά την πρώτη τετραετία της διακυβέρνησής του, λίγο μετά την εισαγωγή της δημοτικής (μαλλιαρής) στην εκπαίδευση, να καθιερωθεί το λατινικό αλφάβητο και ενδεχομένως η φωνητική γραφή, στην Ελλάδα. Την πρόταση αυτή απέρριψαν με σθένος οι αείμνηστοι Κωνσταντίνος Τσάτσος και Ευάγγελος Παπανούτσος, θέτοντας τις παραιτήσεις τους στη διάθεση του τότε Πρωθυπουργού…

Θέματα φαινομενικά απλά, ουσιαστικά, μπορεί να σπείρουν μακροπρόθεσμα διάλυση και αποσύνθεση, ειδικότερα, όταν αφορούν υποβάθμιση της επίσημης γλώσσας κυρίως μάλιστα, όταν πολιτικοποιημένη ούσα, εκφράζει ταξικές διαφορές.

Κάποιοι «προοδευτικοί», ίσως φέρουν ως παράδειγμα προόδου, την αντικατάσταση του αραβικού αλφαβήτου με λατινικό, από τον Κεμάλ Ατατούρκ, που έβγαλε την Τουρκία από την απομόνωση, όμως αυτό δεν ισχύει για την πολιτιστικά “τροφοδότη” Ελληνική γλώσσα και το μητρικό αλφάβητο του λατινικού, που είναι βεβαίως, πάντα, το Ελληνικό. Η επικράτηση της δημοτικής στην παιδεία και η αποβολή της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών από την Ελληνική μέση εκπαίδευση, σε τίποτα δεν συνετέλεσαν παρά στην υποβάθμιση της παιδείας, εισαγωγή πλατειασμού και αποστέρηση ποικίλων λεκτικών εκφραστικών εργαλείων.

Ένας τρόπος χειραγώγησης λαών, είναι και η επίθεση στη γλώσσα. Η ποικιλομορφία της έκφρασης, η περιεκτικότητα, το συντακτικό και ο πλούτος της αρχαίας αλλά και της καθαρευούσης, θεωρήθηκαν «ταξικά οχυρώματα» και απορρίφθηκαν από τις μετέπειτα Κυβερνήσεις. Με την πρακτική αυτή, η ουσιαστικά ελληνική παιδεία, ετέθη στο περιθώριο και οι νέες γενιές, έμαθαν να εκφράζονται στερούμενες τον λεκτικό πλούτο ως εργαλείο του ελληνοκεντρικού ουμανιστικού προτύπου.

Ευτελίστηκε η γλώσσα… κι ακολούθησαν η αξιοκρατία, τα ιδανικά, η πρόοδος. Ψευδεπίγραφη ευημερία, προσφέρθηκε κατόπιν, με δανεικά και πρόσκαιρα επιθέματα…

Τα τελευταία χρόνια όμως, το ιδανικό της μεταπολίτευσης, η δημοκρατία των ολίγων σοφών και του χειραγωγούμενου πολυπληθούς άπληστου προς παροχές τρυφηλού βίου μετακινούμενου "πόπολου", ξεγυμνώθηκε αποκαλύπτοντας τα ξύλινα πόδια της. Ιδού η φενάκη, που κανείς δεν παραδέχεται…

Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, που ήταν τρόπος ορθολογικής σκέψης, δεν υπήρχε πλέον. Ο λαός δεν έπρεπε να σκέπτεται, ούτε να ερευνά. Έπρεπε να λειτουργεί βάσει «κομματικής πειθαρχίας». Κομματικά παραμάγαζα στήθηκαν παντού. Θα υπήρχαν ακόμα και σε νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, αν δεν σιχαίνονταν τις πάνες και τα θήλαστρα, οι επικυρίαρχοι, που επέτειναν το δημογραφικό της χώρας. Η διαμερισματοποίηση της κοινής γνώμης με επιβράβευση το συμφέρον των κομματικών διορισμών, οδήγησε στο μονόδρομο ενός νέου κοτζαμπασισμού, εκείνου των πολιτικών γραφείων. Ταυτόχρονα, ο περιορισμός της εγχώριας παραγωγής και η σκανδαλώδης προώθηση των εισαγωγών, έριξαν το πλεούμενο της οικονομίας σε ξέρες.

Χώρα χωρίς εθνική οικονομία, δεν έχει στρατό, αξιοπρέπεια, υπόσταση, απλά, δεν υπάρχει.

Εμείς, τον τελευταίο μισό αιώνα, απλά βαδίζαμε με την όπισθεν. Απλά, είχαμε κομματική πειθαρχία. Χωρίς αυτή, δεν ήσουν τίποτα. Ούτε κλητήρας, ούτε καθαρίστρια, ούτε καν απλός πολίτης. Τα κόμματα, σου απαγόρευαν να σκέπτεσαι, διότι έπρεπε να βαδίζεις σύμφωνα με την γραμμή στο «μαντρί». Παραδέξου το. Έπρεπε να είσαι «πρόβατο» για να επιβιώσεις…

Σήμερα, υφίσταται ένα νέο δίπολο πολιτικής μετάλλαξης. Από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, οι γραμμές εξουσίας, άλλαξαν σε ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, έγινε ΚΙΝΑΛ, ενώ κομματικές απολήξεις, έγιναν παράγοντες ή μη σταθερότητας. Με 153 σταυρούς, η χώρα προέβη σε (νομικό) ΧΑΡΑΚΙΡΙ.

Η βασιλίδα των αποδείξεων ,νομικά πάντοτε, είναι η ΟΜΟΛΟΓΙΑ. Η χώρα μας σήμερα, ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, ότι υπάρχει ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Ανυπολόγιστες οι συνέπειες. Η αντίδραση της μείζονος αντιπολίτευσης σε ένα μείζον εθνικό θέμα, υποτονική, ασύμμετρη, ουσιαστικά ανύπαρκτη.

«Θα σεβαστώ τη Συμφωνία των Πρεσπών», ακούστηκε να λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ήδη, προέκυψε απόρριψη οίνων από τη Μακεδονία την μία την Ελληνική, στην Κίνα, επειδή τα προϊόντα της χώρας μας, φερόμενα ως «μακεδονικά» δεν είχαν την άδεια των Σκοπιανών. Οι συνέπειες αυτές, δεν είναι άγνωστες στα κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, διότι εκεί, τράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών κατά πρώτο μέρος.

Έχομε ξαναγράψει, ότι η ιστορική-πολιτική προσπάθεια δημιουργίας ανεξάρτητου Μακεδονικού Κράτους, άρχισε από το Κ.Κ.Σ.Ε. (Κομμουνιστικό κόμμα Σοβιετικής Ένωσης) το 1920. Το 1924, το Κ.Κ.Ε, ή Σ.Ε.Κ.Ε., όπως λεγόταν τότε στην Ελλάδα, ψήφισε την πρόταση αυτή, που επίσης επικύρωσε ο Ζαχαριάδης, στις Πρέσπες στην 5η Ολομέλεια του Κ.Κ.Ε, 30-31 Ιανουαρίου του 1949. Στο χωριό Ψαράδες των Πρεσπών, στις 27 Μαρτίου του 1949, το Κ.Κ.Ε., ίδρυσε την Κομμουνιστική Οργάνωση της Μακεδονίας του Αιγαίου. Αυτό τα λέει όλα. Στη συνέχεια, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, αναγνωρίζει το «FYROM», σύνθετη ονομασία του νεόκοπου κρατιδίου, με τελευταίο συνθετικό, το όνομα της Μακεδονίας. Η απόφαση των Ηνωμένων Εθνών έπεται… Ήταν τότε, που ο Κ. Καραμανλής, δάκρυζε για τη Μακεδονία τη μία την Ελληνική… Ο δε Ανδρέας Παπανδρέου, που διακήρυττε ότι «το όνομα μας, είναι η ψυχή μας», με την ενδιάμεση συμφωνία ουσιαστικά επικυρώνει τον όρο «FYROM» και διευκολύνονται οι εμπορικές συναλλαγές, μετά από εμπάργκο 19 μηνών, το 1995…. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε….

Η σημερινή συμφωνία όμως, όπου αναγνωρίζεται «Μακεδονικό έθνος Σλάβων», ενόσω, η Μακεδονία μας, δεν αποτελεί «εθνότητα», υποβιβάζει τους Μακεδόνες της Ιστορικής μας πορείας, σε σλαβική μειονότητα εντός Ελλάδος. Όποιος αντιλαμβάνεται το κόστος μιας παραχώρησης, που δεν ωφέλησε σε τίποτα την Ελλάδα, ειμή μόνον αποτέλεσε ομολογία τύπου χαρακίρι από πλευράς μας, αισθάνεται ότι τούτο, απλά, δεν καταπίνεται με τίποτα.

Επειδή λοιπόν, θεωρώ, ότι ως Ελληνίδα υποβιβάζομαι, καθημερινά προσβάλλομαι, ευτελίζομαι, μειώνομαι και λοιδορούμαι, από εναλλαγές Κυβερνήσεων, που με οδηγούν σε αφανισμό, ξερίζωμα, που εξοστρακίζουν τη θρησκεία, εθνική συνείδηση, ήθη και αρχές μου οδηγώντας τη χώρα μου σε πολιτιστικό οπισθοδρομισμό, που ονομάζουν πολυπολιτισμό των ανοικτών συνόρων. Επειδή, απεμπόλησα κάθε δικαίωμα και τιμή, που μου έδιδαν οι αγώνες των προγόνων μου, με τη γέννηση μου, στον γενέθλιο τόπο τους.

Επειδή, στη Νέα Δημοκρατία, δεν γνωρίζει η κεντροδεξιά της τι ποιεί η αριστερά της και ουσιαστικά λειτουργούν ως η άλλη όψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Επειδή, η λαϊκή συνείδηση, έχει λησμονήσει τι σημαίνει αριστερά, ενόσω η τελευταία, δεν ξέφυγε ποτέ από τις αρχές του 1920, που προαναφέρθηκαν, ενώ η κεντροδεξιά, παράδοξα σύγκλινε προς αυτές.

Επειδή, η λαϊκή συνείδηση, ευχαριστείται από τη Νέα Δημοκρατία, όπως ακριβώς ο λαός, χαίρεται με τις παλιές ελληνικές ταινίες, λησμονώντας ότι οι πρωταγωνιστές, είναι πεθαμένοι.

Επειδή, περισσότερες σχέσεις διαθέτω με νεότευκτους νεόπτωχους αστούς, παρά με τον πλουραλισμό της νεότευκτης πλουτοκρατίας, που κινεί νήματα σε βάρος της ισορροπίας της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και υπέρ της εξαθλίωσης του λαού ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ.

Εντάσσομαι στη δύναμη του πολιτικού χώρου, που δημιουργήθηκε από έναν αριστούχο του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, έναν αστό, που πάλεψε σκληρά για να επιτύχει χωρίς χορηγούς, χωρίς pedigree- DNA και λοιπά «προσόντα» αμφίβολα. Που υπέστη τον αήθη λασποπόλεμο πληρωμένων κονδυλοφόρων, αλλά δεν πτοήθηκε. Λυπούμαι μόνον, που δεν τον πίστεψα πριν 30-40 χρόνια… Εντάσσομαι, στην Ένωση Κεντρώων, του Βασίλη Λεβέντη. Τα κομματικά στεγανά, με αφήνουν προ πολλού αδιάφορη και αρνούμαι κατηγορηματικά, να σκέπτονται άλλοι για εμένα, να μου αρνείται η έκφραση συναισθημάτων πατριωτικών συμφερόντων, να στραγγαλίζεται η αυτοδιάθεση της χώρας μου προς το συμφέρον του Ελληνισμού, να υπάρχει μέλλον μόνο για τα τέκνα της πλουτοκρατίας τα δε Ελληνόπουλα να εξοστρακίζονται και εν τέλει να με χρησιμοποιεί το πολιτικό σύστημα του δίπολου σαν μπαλάκι του τένις. Χρειάζονται ένα καλό μάθημα και ελπίζω να συμμεριστείτε τις απόψεις μου.

Όχι άλλοι πλουτοκράτες στο τιμόνι. Όχι άλλη κοροιδία… Τι μπορώ να έχω κοινό εγώ, τέλος πάντων, με όσους είχαν τη δύναμη να σπουδάσουν στο Harvard, ή την αδυναμία να εισαχθούν στα Α.Ε.Ι. μας, με εξετάσεις – παίζεται αυτό, φορούν ενδύματα, που το φθηνότερο στοιχίζει ένα βασικό μισθό, έχουν πολιτικό DNA, όπως άλλοτε οι ξενόφερτοι βασιλείς και κυρίως, ζουν πλουσιοπάροχα, τη στιγμή, που ολόκληρος λαός αφαιμάσσεται καθημερινά, απρόσκοπτα, ασύστολα και οδηγείται σε εξαφάνιση;

Ουδεμία. Και σας διαβεβαιώ, ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει κανείς να σκέπτεται και να αντιδρά.

Μαρία Μπουκουβάλα
https://www.facebook.com/profile.php?id=100001049060269