Η κρισιμότητα των ευρωεκλογών κι η Νέα Ευρώπη

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2019-04-29 08:20:00 Timestamp ID : 1556526000

Από το 1993 ως σήμερα, η μη-εκλεγμένη γραφειοκρατορική ηγεσία της ΕΕ, μεταξύ άλλων υπέπεσε σε πέντε θεμελιώδη λάθη ως προς την λειτουργία και τον σκοπό της Ένωσης, όπως αναφέρει κι ο πολιτικος-φιλόσοφος Λυκ Φερύ στην αρθρογραφία του. Τα αναφέρω λοιπόν για να ξέρουμε τι γίνεται εν όψει ευρωεκλογών.

Πρώτον λάθος.

Ενώ ως αρχικό όραμα ο στόχος ήταν η ένωση δεν τέθηκαν ενωτικές βάσεις αλλά "αντί -ενωτικές" ας μου επιτραπεί να πω. Δηλαδή, κάθε χώρα εφάρμοζε μια κοινωνική και φορολογική πολιτική που ήταν σ 'ανταγωνισμό με τις αλλες. Αντί λοιπόν ο πραγματικός ανταγωνισμός να στρεφόταν στην αγορά και τα εμπορεύματα, στράφηκε στους κανόνες της αγοράς. Κάτι τέτοιο βέβαια οδήγησε κάθε εθνος να κοιτάξει τα δικά του συμφέροντα και να μην φροντίσει για το κοινό ευρωπαϊκό καλό (πρωτεργάτης αυτής της αρνητικής πολιτικής είναι η Γερμανία).

Δεύτερον λάθος.

Εν όψει της αύξησης των ωρών εργασίας (καθότι η διάρκεια ζωής μεγαλώνει) χώρες όπως η Γαλλία, με τα ιδεολογικά κωλύματα μιας αριστερίζουσας σοσιαλδημοκρατίας πρότεινε μείωση των ωρών (στις 35) δημιουργώντας αντίρροπες δυνάμεις μέσα στην ΕΕ.

Τρίτον λαθος.

Ενώ τα δημόσια ελλείμματα και τα χρέη μεγάλωναν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ωθώντας έτσι στην αύξηση των φόρων και μοιραία στην κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση λαών, οι ευρωπαϊκές αρχές, οι μη-εκλεγμένοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, έκαναν πως δεν καταλαβαίνουν και συνέχιζαν την βαθιά αντιλαϊκή πολιτική τους. Τους αφήσαμε να το κάνουν γιατί δεν μπορούσαμε να τους ελέγξουμε μέσα από το ευρωκοινοβούλιο και τους θεσμούς. Όταν οι πολίτες της Ευρώπης δεν μπορούν πια ν' αναγνωρίσουν το πρόσωπο τους στο πρόσωπο των θεσμών αυτών που θεωρητικα τους εκπροσωπούν, των θεσμών αυτών που παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους, τότε σίγουρα υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό, ηθικό και πολιτικό.

Τέταρτο λαθος.

Εκτός από καποιες αξιομνημόνευτες εξαιρέσεις, (όπως η Airbus η τα προγράμματα Erasmus), η ΕΕ έχει ξεμείνει από ιδέες και πρότζεκτς. Οι ευρηματικές μηχανές είναι στο ρελαντί. Λες και δεν πιστεύουν πια οι χώρες σ'ενα κοινό καινοτόμο μέλλον και μια νέα πνοή στην κοινή Ευρωπαϊκή πορεία.

Πέμπτο λάθος.

Υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση σε ότι ονομάζεται τεχνητή νοημοσύνη και νέα βιομηχανική επανάσταση. Αμερικανοί και Κινέζοι τρέχουν ιλιγγιωδώς. Η Ευρώπη μοιάζει με αποικία τους τεχνολογικά. Ούτε η εύπορη Γερμανία ούτε η ευρηματική και πάντα καινοτόμος Γαλλία μπορούν να καλύψουν το κενό της τεχνολογικής εξέλιξης προς το παρόν και κάτω από αυτές τις σημερινες δεδομένες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Που μας οδηγεί λοιπόν αυτος ο κύκλος βιωματικών διαπιστώσεων ; Τι πρέπει να πράξουμε ;

Ισως να χρειάζεται ένα νέο σύμφωνο που να μπορεί να μεταρρυθμίσει την αγορά εργασίας και την φορολογία και να ισορροπίσει την κοινωνική και φορολογική πραγματικότητα.

Πάντως είναι βέβαιο ότι μόνον μια νέα Ευρώπη που θα είναι ελκυστική στις επενδύσεις και που ταυτόχρονα θα κρατά ζωντανές τις ιστορικές και πολιτισμικές της μνήμες μπορει να συσπειρώσει εκ νέου τους πολίτες των Ευρωπαϊκών κρατών γύρω από ένα κοινό ευρωπαϊκό όραμα. Γι'αυτό κι αυτές οι Ευρωεκλογές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Πρέπει να επιλέγουν, ανεξαρτήτως κομμάτων πρόσωπα που να γνωρίζουν την Ευρώπη και να θέλουν πραγματικά να την υπηρετήσουν για να θεμελιωθεί το νέο της πρόσωπο. Αυτό μιας ισορροπίας μεταξύ της ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Ιστορίας, της κοινωνικής ισορροπίας και της ανταγωνιστικής καινοτομίας.

Δημοσθένης Δαββέτας, Καθηγητής φιλοσοφίας της τέχνης, ποιητής, εικαστικός.