Άρθρο- Βασίλειος Σ. Σπύρου Υποψήφιος Βουλευτής Ανατολικής Αττικής

Ημερομηνία αρχικής ανάρτησης : 2019-07-04 08:16:00 Timestamp ID : 1562228160

Θυμάμαι πότε αποφάσισα πως θέλω να γίνω δικηγόρος. Ήμουν μαθητής του Γυμνασίου ακόμα, όταν συνειδητοποίησα πως μπορούσαν να καταλήξουν στη φυλακή άνθρωποι που ήταν αθώοι. Ακόμα χειρότερα, πως η αθωότητά των, μπορεί να αποδεικνυόταν αρκετά χρόνια μετά, όταν πλέον θα είχαν αμετάκλητα στιγματιστεί και απωλέσει μεγάλο μέρος του βίου τους, πίσω από τα κάγκελα μιας φυλακής. Η σκέψη και μόνο ήταν για μένα απαράδεκτη. Το δικαστικό λάθος, τη δικαστική πλάνη, τη θεωρώ χειρότερη ακόμα και από το ιατρικό λάθος, που ενδεχομένως μπορεί να επιφέρει έως και το θάνατο ενός ασθενούς. Βλέπετε, ο θάνατος είναι μία στιγμή και φυσικά μη αναστρέψιμος. Αντιθέτως η παραμονή στη φυλακή ενός αθώου, είναι πολλές στιγμές θανάτου και αιτία πρόκλησης μόνιμων βλαβών. Η πρακτική άσκηση της δικηγορίας βέβαια με έμαθε πως δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Υπάρχει και το ενδιάμεσο γκρι, μία ζώνη στην οποία κινούνται πάρα πολλές υποθέσεις με αποτέλεσμα η επ’ ακροατηρίω διαδικασία να είναι αυτή που τελικώς παίζει τον αποφασιστικό ρόλο στην ετυμηγορία των δικαστών. Βέβαια, το γεγονός πως ο πατέρας μου, Σπυρίδων Σπύρου, υπήρξε ανώτατος δικαστικός συνταξιοδοτηθείς με το βαθμό του Αρεοπαγίτη και μάλιστα φέρων το «μετάλλιο» της ενασχόλησής του με την υπόθεση του «Σκανδάλου Κοσκωτά», ως ειδικός ανακριτής και μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου, με έκανε να νοιώθω οικεία στις δικαστικές αίθουσες και φυσικά να μην φοβάμαι, αλλά να συμπαθώ και να έχω σε μεγάλη εκτίμηση τους δικαστές και τους εισαγγελείς. Επίσης δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι αδικημένος, καθώς στην δεκατριάχρονη καριέρα μου, έχω χάσει 5 υποθέσεις και κανένας πελάτης μου, τον οποίο ανέλαβα εξ’ αρχής, δεν κατέληξε στην φυλακή έως σήμερα. Κυρίως όμως, είμαι ακόμα ευτυχισμένος από την επιλογή μου και κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια. Θεωρώ πως αυτό είναι το λαμπρότερο παράσημο που μπορεί να έχει ένας δικηγόρος. Από το μακρινό 1990 πέρασαν 30 σχεδόν χρόνια. Πολλά έχουν αλλάξει τόσο στη συμπεριφορά και την αντιμετώπιση των δικαστών όσο και στην άποψη που έχουν οι πολίτες για τη δικαιοσύνη ως θεσμό. Ταλανιζόμαστε από πολιτικές κυβερνήσεις που στην πλειοψηφία τους αποδείχθηκαν ανίκανες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και τα αιτήματα της κοινωνίας με συνέπεια οι πολίτες να θεωρούν τελευταίο αποκούμπι τη δικαιοσύνη ως φάρο αξιοπιστίας και συνέπειας. Αισθάνομαι όμως, πως η ίδια η δικαιοσύνη δεν βλέπει ως τέτοιο το ρόλο της, παρά προτιμά να ενεργεί διεκπεραιωτικά, ίσως βεβαρημένη και από τον όγκο των υποθέσεων και υποχρεωμένη σε καθυστερήσεις από την πρακτική που ακολουθείται έτσι κι αλλιώς στις δικαστικές αίθουσες με ευθύνη πολλές φορές και των συναδέλφων μου δικηγόρων. Επίσης όμως, δεν μπορώ να αγνοήσω τις φωνές διαμαρτυρίας από διάφορες πλευρές που μιλούν ανοιχτά για κατευθυνόμενη δικαιοσύνη και για εξαρτήσεις. Και δυστυχώς, και φαινόμενα παραδικαστικών κυκλωμάτων έχουν υπάρξει και ξεκάθαρα περιστατικά χειραγώγησης της δικαιοσύνης από την πολιτική ηγεσία. Σαν να μην φτάνουν αυτά, βλέπουμε όλοι σαν πολίτες, την απροκάλυπτη ουσιωδώς προσπάθεια κάθε κυβέρνησης, να ελέγξει την ηγεσία της δικαιοσύνης. Και αναρωτιέμαι. Η ίδια η δικαιοσύνη, αυτό το φαινόμενο, το συντηρεί ή το ανέχεται? Κι αν ναι, πως μπορούμε να το αλλάξουμε? Πιστεύω λοιπόν πως τελικά, δεν έχει σημασία αν η ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων εκλέγεται από τους ίδιους τους δικαστές ή ορίζεται από την Βουλή. Θεωρώ πως αυτό που έχει σημασία είναι να επιστρέψουμε στις ηθικές αξίες και στις αρχές που οδήγησαν όλους μας να ασχοληθούμε με επαγγέλματα σχετιζόμενα με τη δικαιοσύνη. Από το πόστο του ο καθένας, οφείλει να δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Να μην ξεχνά πως το λειτούργημά του αφορά τον άνθρωπο και κατ’ επέκταση την κοινωνία. Και πως οι αποφάσεις και οι χειρισμοί του σε μία υπόθεση δημιουργούν τετελεσμένα και διαμορφώνουν συνειδήσεις και νοοτροπίες. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε το επίπεδο και επίσης να αφήσουμε πίσω μας ένα έργο που θα είμαστε περήφανοι για αυτό. Ας θυμηθούμε τον όρκο που πήραμε στην αρχή της ανάληψης των καθηκόντων μας και ας τον τιμήσουμε επιτέλους. Γιατί τελικά όταν πράττεις δίκαια, θα αντιμετωπιστείς και δίκαια από όλους Βασίλειος Σ. Σπύρου Δικηγόρος Υποψήφιος Βουλευτής Ανατολικής Αττικής Ένωσης Κεντρώων