Ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενεργεί εκ μέρους των κρατών και των λαών οι οποίοι με τη θέλησή τους προσχώρησαν μονίμως σε αυτήν, προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε μέσα, κύρος και επιρροή τα οποία δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν αν παρέμεναν απομονωμένοι.

Η κυβερνώσα αρχή της Ένωσης είναι η αρχή της επικουρικότητας, σύμφωνα με την οποία ο καθένας μπορεί να ασκεί πλήρως καθήκοντα σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, στους τομείς αρμοδιότητάς του. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην κατανομή εξουσιών στα κράτη ή στις περιφέρειες.

Πιστεύουμε ότι η Ευρώπη θα πρέπει να εστιάσει στα στοιχειώδη και να πάψει να ρυθμίζει ένα σωρό μικρά καθημερινά θέματα, απογοητεύοντας τους πολίτες και καθιστώντας ασταθές το πεδίο που αναπτύσσονται οι επιχειρήσεις.

Για τις χώρες και τους πολίτες που έχουν κάνει την επιλογή, η πολιτική ενοποίηση της περιοχής του ευρώ είναι ουσιώδης. Η ύπαρξη ενιαίου νομίσματος για αυτά τα έθνη και λαούς επιβάλλει αποτελεσματική οικονομική σύγκλιση. Δεν μπορεί να υπάρξει ωστόσο οικονομική σύγκλιση χωρίς κοινή πολιτική εξουσία. Το ζήτημα του χρέους, παρότι εθνικό του οποίου οι συνέπειες έχουν επιπτώσεις στο σύνολο της ζώνης του ευρώ, πρέπει να οδηγήσει σε κοινές αποφάσεις πολιτικής.

Ως πραγματικός χώρος αλληλεγγύης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να επιτρέπει στους λαούς της να ξεσκίζει ο ένας τον άλλον και να γυρίζει την πλάτη στον πιο αδύναμο. Παρομοίως, αν θέλουμε να αποφύγουμε ανισορροπίες λόγω συγκέντρωσης δραστηριοτήτων στις πλέον ανταγωνιστικές και ερήμωση στις υπόλοιπες περιοχές, η ύπαρξη μιας ενιαίας νομισματικής ζώνης απαιτεί πολιτικές σχεδιασμού που προάγουν και ενθαρρύνουν την αρμονική κατανομή αυτών των δραστηριοτήτων σε όλη την επικράτεια της Ένωσης.

Είναι ουσιώδες για τους λαούς και τους πολίτες και για ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης να ενισχύσει και να αποκαταστήσει τις ικανότητες παραγωγής μας. Αυτό συνεπάγεται υποστήριξη της έρευνας, της τεχνολογικής καινοτομίας και των νέων παραγωγικών μεθόδων σε πολλούς τομείς, προς εκπλήρωση των προσδοκιών των καταναλωτών που διαρκώς μεταβάλλονται.

Παρόλα αυτά ένα σημαντικό μέρος αυτών των τομέων δεν μπορεί να σχεδιαστεί χωρίς μια Ευρωπαϊκή στρατηγική ανόρθωσης. Από την ψηφιακή τεχνολογία στη βιοτεχνολογία, από τη νανοεπιστήμη στα δίκτυα του μέλλοντος αντιμετωπίζουμε ανταγωνισμό από ισχυρούς οργανισμούς, τους οποίους όμως δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε εάν δεν ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Ως προς την οικονομία, η προτεραιότητα της ευρωζώνης θα πρέπει να επικεντρώνεται στη δημιουργία αξιών από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, επιχειρηματίες και τεχνίτες. Αντιστοίχως προς το «Νόμο περί Μικρών Επιχειρήσεων» των ΗΠΑ, θα πρέπει να επανεισαχθούν συγκεκριμένοι κανόνες έτσι ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση των μικρών επιχειρήσεων σε πιστώσεις και στην αγορά του δημόσιου τομέα.

Ο ανταγωνισμός, σε λογικά πλαίσια με σκοπό την προώθηση της ανάπτυξης προς όφελος όλων, πρέπει να ενθαρρύνει και όχι να εμποδίζει τη δημιουργία μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων ή ομίλων ικανών να επικρατήσουν στην παγκόσμια οικονομία. Αυτή η προσέγγιση πρέπει να προτιμάται έναντι των δογματικών κανόνων περί ανταγωνισμού, οι οποίοι εμποδίζουν τους βιομηχανικούς ομίλους να ενοποιούνται και να είναι συμβατοί εντός της Ε.Ε.

Η κινητοποίηση των καταθέσεων θα πρέπει να συνεισφέρει προς ένα Ευρωπαϊκό ταμείο βιομηχανίας, προκειμένου να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα. Είναι ουσιώδες να υπερασπιστούμε και να προάγουμε το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, το οποίο πολύ συχνά αποσταθεροποιείται από τους κανόνες τυποποίησης που εμείς οι ίδιοι επιβάλουμε στους παραγωγούς μας επί ευρωπαϊκού εδάφους στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, ενώ από την άλλη αποδεχόμαστε στο έδαφός μας και στις δικές μας αγορές προϊόντα από περιοχές του κόσμου που δεν πληρούν κανένα από τα κριτήρια τυποποίησης. Αυτό δημιουργεί στους πολίτες μας κατανοητή αγανάκτηση και αίσθημα απόρριψης.

Η αρχή της αμοιβαιότητας θα πρέπει να είναι ο θεμέλιος λίθος των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου και να ρυθμίζει όλες τους τομείς στο πλαίσιο αληθών και καλά ισορροπημένων εταιρικών σχέσεων με τρίτες χώρες.

Είναι ουσιώδες να μειώσουμε τις περιφερειακές ανισότητες. Θα πρέπει να συστήσουμε πολιτικές διαρθρωτικών ταμείων προς ενίσχυση της ανάπτυξης των περιοχών μας που μειονεκτούν, διασφαλίζοντας συγχρόνως την αποτελεσματική χρήση της βοήθειας που θα παρέχεται.

Είναι ουσιώδους σημασίας η εκπόνηση στρατηγικής για την ενεργειακή αυτάρκεια και ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της ενοποίησης των δικτύων και της πλήρους συνεργασίας ανεφοδιασμού.

Προτείνουμε μια Ευρωπαϊκή ενεργειακή κοινότητα, η οποία θα στηρίζεται στα εξής: διαφοροποίηση του κοινού ευρωπαϊκού ενεργειακού μίγματος και των πηγών ανεφοδιασμού, μηχανισμό αμοιβαίας βοήθειας σε περίπτωση ενεργειακού ελλείμματος.

Η επιστροφή στα ορυκτά καύσιμα είναι αδιανόητη, θα πρέπει ως εκ τούτου να επικεντρώσουμε σε αποτελεσματικές πολιτικές έρευνας, ανάπτυξης και παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Η άμυνα του πλανήτη και η μάχη κατά των κλιματικών ανισορροπιών είναι ουσιώδης.

Η πράσινη στρατηγική υπήρξε φιλόδοξη σε δηλώσεις αλλά φειδωλή σε αποτελέσματα. Οι νέοι στόχοι για το 2030 όσον αφορά τη μείωση εκπομπής ρύπων και τη χρήση ανανεώσιμης ενέργειας πρέπει να αποτελέσει έναν από τους πυλώνες της Ευρώπης στην πολιτική καινοτομίας, απασχόλησης και βιώσιμης ανάπτυξης, προκειμένου να αποκτήσουμε παγκόσμιο ηγετικό ρόλο, να αντιμετωπίσουμε την παράλυση μετά το Κυότο και να προωθήσουμε τις οικονομικές μας προοπτικές.

Η εξωτερική πολιτική και Ευρωπαϊκή άμυνα στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων είναι ουσιώδης. Συνιστά απόλυτη αναγκαιότητα που προκύπτει από νέα προβλήματα όπως οι κυβερνο-απειλές και η τρομοκρατία. Απαιτείται η συμβολή επιχειρησιακών ευκολιών και στρατιωτικών δυνάμεων των κρατών μελών προκειμένου να τεθεί τέρμα στη σπατάλη και την αναποτελεσματικότητα.

Η Ευρώπη ήταν απούσα στις τελευταίες παγκόσμιες συγκρούσεις και θα πρέπει να μιλά με μια φωνή στην παγκόσμια σκηνή εάν επιθυμεί να ακουστεί. Έτσι, η εξωτερική δράση της πρέπει να είναι ο ουσιώδης παράγων για να προάγει τις ευρωπαϊκές αξίες όπως ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ισότητας στην οικονομική ανάπτυξη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να ενδυναμώσει συλλογικά τις εταιρικές της σχέσεις με τους ανατολικούς της γείτονες.

Σε αυτό το πλαίσιο οι Συμφωνίες Σύνδεσης που υπογράφηκαν με τη Γεωργία και τη Μολδαβία είναι θετικό αλλά ανεπαρκές βήμα. Θα επιθυμούσαμε μια Ευρώπη «τριών κύκλων»: Επιπλέον των χωρών της ευρωζώνης και λοιπών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα υπάρχει ένας «κύκλος κοινών συμφερόντων» με χώρες που επιθυμούν να κινηθούν εγγύτερα στα ευρωπαϊκά πρότυπα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατίας, οικονομίας της αγοράς με κοινωνικό πρόσημο και το επίπεδο ζωής.

Μια δίκαιη και αποτελεσματική αντιμετώπιση των τραγωδιών που προκύπτουν από την παράνομη μετανάστευση είναι ουσιώδης. Η Ευρώπη πρέπει να υιοθετήσει χρηματοπιστωτικά, επιχειρησιακά και νομικά μέσα προκειμένου να δρα στο πλαίσιο κοινής πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης, οι βασικές αρχές της οποίας συμφωνήθηκαν το 1999. Πρώτη προτεραιότητα είναι να συστήσουμε Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή αρμόδια για τον έλεγχο των θαλασσίων συνόρων της Ε.Ε. και για τη διάσωση και υποδοχή πλοίων σε ανάγκη στη Μεσόγειο, υπό την παρουσία ΜΚΟ.

Η Ευρώπη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως φρούριο κλειστό στον κόσμο, αλλά δεν μπορεί να είναι ανοικτή στους τέσσερις ανέμους, τρωτή στην παράνομη διακίνηση ανθρώπων. Η Ευρώπη χρειάζεται μια αναπτυξιακή πολιτική για τις χώρες προέλευσης μετανάστευσης, της Αφρικής συμπεριλαμβανομένης, ώστε να δημιουργηθεί μια κοινή αμοιβαία επωφελής εταιρική σχέση. Θα πρέπει να δεχτεί μετανάστευση βάσει κανόνων σ συνεργασίας και όχι εις βάρος των χωρών προέλευσης.

Eίναι ουσιώδες να ενδυναμώσουμε και να μεταρρυθμίσουμε την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Να διατηρήσουμε την προτεραιότητα διατροφικής αυτάρκειας, προωθώντας παράλληλα τη φιλική στο περιβάλλον γεωργία, σε συνδυασμό με την ποιότητα των τροφών, την προέλευσή τους και την τροφική ασφάλεια των προϊόντων.

Η ΚΑΠ πρέπει να υποστηρίζει όχι μόνο την παραγωγή αλλά και τις περιοχές που απειλούνται από την απερήμωση και την υδρογεωλογική αλλοίωση, τους ίδιους τους παραγωγούς, τις οικογένειές τους και τα αγροκτήματα που οι κοινωνίες μας πρέπει να προστατεύσουν. Θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα καταβάλλονται για την αγροτική παραγωγή δίκαιες τιμές, έτσι ώστε οι αγρότες να μπορούν να ζήσουν, χωρίς να χρειάζονται εξωτερική παρέμβαση από τις δημόσιες αρχές.

Σε κάθε περίπτωση μια πιο ισορροπημένη κατανομή της βοήθειας θα πρέπει να αποτελεί κανόνα. Η διατήρηση μιας ισχυρής ΚΑΠ δεν θα πρέπει να είναι εις βάρος της ανάπτυξης του υπόλοιπου πλανήτη.

Η μάχη εναντίον κάθε μορφής διακρίσεων είναι ουσιώδης. Θα πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν οι μεγάλες διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, λ.χ. στους μισθούς ή στις θέσεις ευθύνης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υποστηρίζει την ισότητα των αμοιβών και των ευθυνών στις επιχειρήσεις. Η Ε.Ε. πρέπει να καταπολεμά τις διακρίσεις καθώς και τη βία σε σχέση με το σεξουαλικό προσανατολισμό ή τη σεξουαλική βία κάθε είδους.

Η προαγωγή της πολιτιστικής και γλωσσικής διαφοροποίησης είναι ουσιώδης, καθώς αποτελεί τον πλούτο της ηπείρου μας, της ιστορίας μας, των πόλεων και των περιφερειών μας. Αυτά μας κάνουν Ευρωπαίους. Οι δράσεις της ΕΕ που αναλήφθηκαν στη δεκαετία του 1990-2000 θα πρέπει να διατηρηθούν και να ενταθούν. Έτσι θα ενισχυθεί η άνθηση του πολιτισμού των κρατών μελών, με σεβασμό στην εθνική και περιφερειακή διαφοροποίηση τους και συγχρόνως θα προβληθεί η κοινή πολιτιστική κληρονομιά μας. Μπροστά στην οικονομική δύναμη των ανταγωνιστών εκτός Ευρώπης, ο τομέας της δημιουργίας θα πρέπει να ενθαρρύνεται. Τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει να διατηρήσουν τη δημόσια επιχορήγηση στον κινηματογράφο και στον οπτικοακουστικό τομέα.