Ο χρόνος δίνει ευκαιρίες αλλά τις δίνει μόνο μια φορά.
Ο χρόνος δίνει ευκαιρίες αλλά τις δίνει μόνο μια φορά.
Η Ελλάδα είχε τη μια αυτή ευκαιρία, να επιλέξει μεταξύ συνταγματικής μοναρχίας και αληθινής δημοκρατίας. Και το έκανε.
Πήρε μια απόφαση ο ελληνικός λαός με το δημοψήφισμα του 1974 και η βασιλεία πέρασε στην ιστορία, φέρνοντας στην Ελλάδα την εποχή της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Μέχρι και ίδιος ο Κωνσταντίνος, πέραν κάποιων δηλώσεων σε διαφορετικά χρονικά σημεία της μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά και της αναμενόμενης πικρίας, σεβάστηκε την απόφαση του λαού.
Δε μπορεί λοιπόν να πορεύεται η Ελλάδα υπό την απειλή ενός Γλύξμπουργκ και μάλιστα χωρίς να έχει εγείρει ο ίδιος ο εκλιπών ζήτημα, όσο ζούσε (πώς θα μπορούσε άλλωστε), αλλά οι νοσταλγοί της βασιλείας.
Η νοσταλγία για τη βασιλεία πρέπει να μείνει οριστικά στην ιστορική μνήμη, ως κομμάτι του παρελθόντος της χώρας, κομμάτι της συλλογικής μνήμης, ως υπενθύμιση για όλα όσα υπήρχαν και ο λαός αποφάσισε το 1974 πως μπορούσε να ζήσει χωρίς.
Η κοινωνική γαλήνη του ελληνικού λαού δεν μπορεί να διακυβευτεί από τις οποιεσδήποτε σκέψεις του οποιουδήποτε νοσταλγού, οποιουδήποτε μη δημοκρατικού παρελθόντος της Ελλάδας.
Αυτό το οποίο θα έπρεπε να μας νοιάζει είναι πώς να πορευόμαστε σε μέρες Δημοκρατίας, πώς να φτιάξουμε περισσότερη και καλύτερη δημοκρατία, να τη βελτιώσουμε, όχι να επιστρέψουμε στους βασιλιάδες και τους φεουδάρχες.
Στη δημοκρατία ο λαός έχει την ευκαιρία να αλλάξει τους εκπροσώπους του, στη βασιλεία ο λαός αναγκαστικά πορεύεται με την κληρονομική διαδοχή, ως συνέπεια των πράξεών του.
Οι ευρωπαϊκές χώρες που εξακολουθούν να έχουν βασιλευόμενη δημοκρατία ως πολίτευμα, είχαν και αυτές τη μία εκείνη ιστορική στιγμή που έπρεπε να αποφασίσουν τί θα κάνουν με τον αναχρονιστικό αυτό θεσμό.
Και την κρίσιμη εκείνη ιστορική στιγμή oi βασιλικοί τους οίκοι επέλεξαν να λειτουργήσουν ως θεσμοί που θα ενώνουν, επέλεξαν να μην επεμβαίνουν στην πολιτική ζωή, επέλεξαν να περιοριστούν σε διακοσμητικό ρόλο με ελάχιστες αρμοδιότητες. Και προπαντός, επέλεξαν να μην προκαλούν τον απλό κόσμο.
Επέλεξαν δηλαδή να λειτουργήσουν ως συνδετικός κρίκος του πολιτεύματος και των λαών τους σαν εγγυητές των δημοκρατικών προθέσεων.
Η βασιλική οικογένεια της Ελλάδας ωστόσο επέλεξε την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και την επέμβαση στις πολιτικές αποφάσεις, αντί να παραδειγματιστεί από τους ευρωπαϊκούς βασιλικούς οίκους.
Το 1961 η προικοδότηση της πριγκίπισσας Σοφίας και ο γάμος της, που ως και σήμερα δεν έχει καταστεί εφικτό να κοστολογηθεί επακριβώς, με την εκτίμηση να μιλά σε ποσά, σε σημερινές αξίες, δεκάδων ίσως και εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ξεχείλισε το ποτήρι της οργής του λαού. Οι μαζικές διαδηλώσεις του Δεκεμβρίου του 1962 με το σύνθημα “Προίκα στην παιδεία, όχι στη Σοφία”, από ένα λαό που έβλεπε πως το σύστημα παιδείας βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση, οδήγησε τελικά την Κυβέρνηση Καραμανλή σε ήττα στις επόμενες εκλογές.
‘Oπως γράφουν οι εφημερίδες της εποχής, στο βασιλικό γάμο παρέστησαν τρεις βασιλιάδες, έξι βασίλισσες και βασιλομήτορες, 42 πρίγκιπες, 56 πριγκίπισσες και 22 δούκες και δούκισσες, τιτλούχοι που προερχόντουσαν από 29 χώρες, πριγκιπάτα και δουκάτα.
Το ελληνικό κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες, όχι μόνο πλήρωσαν τα έξοδα του γάμου και της φιλοξενίας όλων αυτών των εστεμμένων, αλλά με απαίτηση του Παλατιού δόθηκε ως προίκα στη Σοφία το τεράστιο για την εποχή ποσό των 9.000.000 δραχμών «απαλλασσόμενο από κάθε φορολογία». Ενώ σύμφωνα με τη βρετανική πρεσβεία της Αθήνας (πρεσβευτής σερ Ραλφ Μάρεϊ, εμπιστευτικό έγγραφο CE/941/8), το πραγματικό ύψος της προίκας είχε ανέλθει στο μυθώδες ποσό των 200.000 χρυσών λιρών, ποσό που καταβλήθηκε εξ ολοκλήρου από το φτωχό ελληνικό κράτος.
Οι 200.000 χρυσές λίρες Αγγλίας, με τιμές του 1961, αντιστοιχούσαν σε ποσό σχεδόν £97.000.000 Λιρών Αγγλίας και με αναγωγή σε σημερινές αξίες, σχεδόν 2,4 δις Ευρώ!
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από την άλλη, όντως δε φέρθηκε ακριβώς έντιμα στον Κωνσταντίνο το 1974. Υποτίθετο πως ο Καραμανλής θα επέστρεφε πρώτος στην Ελλάδα για να προετοιμάσει το έδαφος μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών για να επιστρέψει και ο Κωνσταντίνος, ωστόσο ο Καραμανλής προετοίμασε το δημοψήφισμα ενάντια στη βασιλεία, φέρνοντας τον Κωνσταντίνο προ τετελεσμένου, εκδικούμενος, ίσως, με αυτό τον τρόπο το Παλάτι που επί ημερών πρωθυπουργίας του Καραμανλή, πίεσε αφόρητα την κυβέρνηση του για την προικοδότηση της Σοφίας.
Ο λαός ιδιαίτερα φορτισμένος από όσα είχαν προηγηθεί, δηλαδή την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος και την εμπλοκή του παλατιού στις πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν στη Χούντα των συνταγματαρχών και στην απώλεια της Κύπρου, επέλεξε την αλλαγή πολιτεύματος οριστικά και αμετάκλητα.
Ο ελληνικός λαός σίγουρα δεν έκανε και τις καλύτερες επιλογές κυβερνήσεων στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για επιστροφή σε πολιτεύματα με κληρονομικότητα στη διαδοχή, που μπορεί να επιφέρει μόνιμα καταστροφικά αποτελέσματα.
Στη Δημοκρατία ο λαός έχει επιλογή, έχει τη δύναμη να αλλάζει την κυβέρνηση του κάθε τέσσερα χρόνια, αν όχι και νωρίτερα.
Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ παραμένει ένα δημοκρατικό κόμμα που εστιάζει στη δημοκρατία, στη διατήρηση της και τη βελτίωση αυτής, όχι την αποδόμηση της.
Εν τέλει, ας θυμηθούμε και τα λόγια του Γεώργιου Παπανδρέου, το 1962 σε ομιλία του στη Βουλή, σχετικά με την προικοδότηση της Σοφίας :
«Κατά την ιδικήν μας γνώμην, η οποία σήμερον αποτελεί και συνείδησιν του πολιτισμένου κόσμου, η προιξ είναι θεσμός βάρβαρος. Είναι μορφή σωματεμπορίας. Και υποστηρίζομεν ότι αποτελεί θέμα στοιχειώδους πολιτισμού εις εποχήν, η οποία καθιέρωσε την ισότητα των φύλων, να επιζή ο βάρβαρος θεσμός. Δεν δεχόμεθα να διαπιστωθή ότι, ενώ εις ολόκληρον τον πολιτισμένον κόσμον έχει καταργηθή ο θεσμός της προικός, εν τούτοις εις την Ελλάδα, εις την πατρίδα του αληθούς ανθρωπισμού, επιζή. Αντιθέτως, η παροχή γαμηλίου δώρου είναι πράξις αβρότητος, είναι δείγμα πολιτισμού. Αυτό είναι θέμα αρχής”.
TWITTER :
Η κοινωνική γαλήνη του λαού δε μπορεί να διακυβευτεί από τις σκέψεις του κάθε νοσταλγού της βασιλείας. Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι πώς να φτιάξουμε περισσότερη και καλύτερη δημοκρατία, να τη βελτιώσουμε όχι να επιστρέψουμε σε βασιλιάδες & φεουδάρχες.
shorturl.at/lquST
