Αν επρόκειτο να γίνει διευθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, θα ήταν υπόθεση 15 λεπτών για το δικαστή να αποφασίσει…
Μετά τη συμφωνία Λιβάνου και Ισραήλ για τις ΑΟΖ των δύο χωρών, το λογικό επόμενο βήμα είναι η οριοθέτηση των ΑΟΖ των υπολοίπων χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, με το μεγάλο αγκάθι να βρίσκεται στο τι θέλει η Τουρκία και όχι τι δικαιούται.
Επαναλαμβάνουμε: τι θέλει η Τουρκία, όχι τι δικαιούται.
Αν επρόκειτο να γίνει διευθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, θα ήταν υπόθεση 15 λεπτών για το δικαστή να αποφασίσει.
Τα όρια είναι ξεκάθαρα, βάσει του διεθνούς δικαίου και πιο συγκεκριμένα της Διεθνούς Σύμβασης της Θάλασσας – UNCLOS.
Ή τα αποδέχεσαι ή όχι.
Η Τουρκία ακολουθεί ένα υβριδικό σύστημα, ας μας επιτραπεί η έκφραση. Στη μεν Μαύρη Θάλασσα, διεκδικεί και εφαρμόζει τη συνθήκη UNCLOS, στο δε Αιγαίο όχι.
Να σημειωθεί πως η Τουρκία ΔΕΝ έχει υπογράψει τη συνθήκη για το δίκαιο της θάλασσας.
Ενώ η Ελλάδα δεν είναι χώρα αναθεωρητική, δεν επιθυμεί αλλαγή συνόρων, δεν επιθυμεί αλλαγή του status quo, η Τουρκία σταθερά και από το 1968 που παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο και τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του FIR Αθηνών, έχει εμφανείς διεκδικήσεις ενάντια στην Ελλάδα.
Από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ακόμη, η Τουρκία, φαινομενικά ουδέτερη, ήταν έτοιμη να καταλάβει ελληνικά νησιά. Περίμενε τη σχετική επιβεβαίωση είτε από τους Ναζί ή το Ηνωμένο Βασίλειο, που για δικούς τους λόγους η κάθε πλευρά επιθυμούσε την παραχώρηση των νησιών στη γείτονα χώρα.
Το ευτύχημα για την Ελλάδα είναι πως η ροή του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου άλλαξε έγκαιρα, ανατρέποντας τους σχεδιασμούς της κάθε πλευράς και δεν πραγματοποιήθηκε τελικά η επιθυμία της Τουρκίας.
Μόνο που η τουρκική πολιτική δεν απώλεσε την επιθυμία της για προσάρτηση των νησιών του Αιγαίου, μετά τη λήξη του Β’ ΠΠ.
Στην ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ δεν επιθυμούμε μία Τουρκία μιλιταριστική. Επιθυμούμε μία Τουρκία ευρωπαϊκή, συμμέτοχο στην ειρήνη και όχι στον πόλεμο.
Στην ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ είμαστε ρεαλιστές όμως. Γνωρίζουμε πως αυτή η επιθυμία μας, δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί.
Ούτε ως χώρα έχουμε τη δύναμη, μόνοι μας, να αναγκάσουμε την Τουρκία να αλλάξει πολιτική.
Μπορούμε και επιβάλλεται ως χώρα, να διατηρούμε αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις.
Μπορούμε ως χώρα να διατηρούμε ικανή αποτρεπτική δύναμη, τόση ώστε να η Τουρκία να διστάζει να προχωρήσει σε επιχειρήσεις ενάντια στην Ελλάδα. – Μπορούμε και επιβάλλεται ως χώρα να διατηρούμε σταθερή πολιτική έναντι κάθε επιβολής ισχυρών επί αδύναμων.
Μπορούμε και επιβάλλεται ως χώρα να αποστέλλουμε ως εκπροσώπους μας στο εξωτερικό άτομα που δεν θα γίνονται οι δίοδοι εισόδου πολιτικών τρίτων χωρών, ατόμων που δεν θα είναι επιρρεπή στη λήψη “δώρων” πέρα από κάθε όριο και λογική.
Δε μπορούμε ως λαός και στο διηνεκές να προβάλλουμε ως δικαιολογία για τις επιλογές μας στη διακυβέρνηση της χώρας τα σκάνδαλα της κάθε κυβέρνησης, να δικαιολογούμε την επιλογή μας σκεπτόμενοι το ποιός έκανε τα λιγότερα σκάνδαλα.
Η κυβέρνηση της Ελλάδας πρέπει να τους περιέχει όλους, για τον αλληλοέλεγχο, το χτίσιμο πολιτικής εμπιστοσύνης και την αγάπη προς την πατρίδα και προπαντός να περάσει το μήνυμα στην Τουρκία πως στην Ελλάδα είμαστε ενωμένοι, όχι διχασμένοι, με την ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ να είναι η πολιτική δύναμη που μπορεί να γίνει ο εξισορροπιστής δυνάμεων και ο συνδετικός κρίκος στη Βουλή για τη δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης.
